A amizade ten flor que rebenta nas paredes
Sobrevive da podremia mutua
E só precisa das fiestras abertas
Onde nace e se deita o sol de dentro
A amizade só precisa das fiestras abertas
Compartir as cordas de tender a roupa
Vibrantes de emoción e de necesidade
Por aquelas cousas que a auga da vida
Non dá lavado, pola dor que as esfrega
Deteriora, volve inúteis
E entón hai que poñelas a secar
Ao ar das bocas abertas, xanelas asustadas
A amizade só precisa das fiestras e as bocas abertas
Das cordas de tender
Vibrantes de emoción
E de necesidade
♪
Non é amor no sentido estricto da palabra
Senón amor de luz, esa grande indiferencia
Que produce estar ao alcance
Estar ao alcance
Porta con porta, vida con vida
Coas cordas frouxas destensadas
Máis e máis a medida que a auga do tempo
Amolece o tecido irreversíbel
Destes nosos corpos,
O único que somos
A amizade só precisa das fiestras e as bocas abertas
Das cordas de tender frouxas, destensadas
Vibrantes
De emoción
E de necesidade
De emoción
E de necesidade
De emoción
E de necesidade
♪
Ah, ah, ah
Abrir as fiestras
Ah, ah,ah
Abrir as fiestras
Ah, ah, ah
Ah, ah, ah
Ah, ah, ah
Fiestras abertas