Gardo cicatrices no faiado para queimar Sabendo que é posíbel que retomen sen chamar Mais non penso en trincheiras, canón, Granadas nen fusil Renuncio a máis defensas, vivo nun eterno abril Berro se me berran, non escondo a miña voz Vendo amor á terra e carne crúa para o feroz Aquel que cre que outra, outro ou eu han de calar Impugno o testamento que me obriga a venerar Eu xa non quero concordias de papel Nin revoltas fatais sen caravel Nin panexíricos despois da humillación Nin paliativos en lugar de curacións Xa non máis rendas de corcel Nin días de cal, nin lúas de fel Nin militar na adoración Nin acatar máis silencios Lembro días de guerra con culpábeis e perdóns Enriba dos xeonllos, sendo carne de canón Mais vinlle a pel ao lobo, confesei, lin, resucitei Non teño máis principio que matar antes que morrer Eu xa non quero concordias de papel Nin revoltas fatais sen caravel Nin panexíricos despois da humillación Nin paliativos en lugar de curacións Xa non máis rendas de corcel Nin días de cal, nin lúas de fel Nin militar na adoración Nin acatar máis silencios