Catro reis, catro cabalos, catro xeracións. Catro amigos, catro gatos, catro corazóns. Catro rodas que me levan, mil sitios a onde ir. Catro vellos mariñeiros vogando a velas vir. Catro follas tiña a flor que aquel día atopei. Catro follas, catro, xamais o esquecerei. Un funeral, catro vodas en catro estacións. Catro regras, catro cousas, catro condicións. Catro noites que non durmo pensando onde estarás. Catro anos e febreiro terá un día máis. Catro follas tiña a flor que aquel día atopei. Catro follas, catro, xamais o esquecerei. De catro a catro navego en mares de papel, Vou soñando un par de versos do capitán aquel Co que amei a liberdade buscando expedicións. E fomos quedando sós o mar o barco e nós. Catro follas tiña a flor que aquel día atopei. Catro follas, catro, xamais o esquecerei.