Non gasta corbata nin na misa Non quere ser servo nin señor Quen lle berre mátao coa risa Sabe convivir coa decepción. Anda polo mundo co sorriso Do que sabe que o que quere ten. Nin delegacións nin compromisos, O que hai que vivir que sexa ben. Non pensa en medallas, non, Pasa de condecoracións. Non aspira a ídolo, Nin bebe das admiracións. Non quere trofeos, non, Pasa de levar a razón. Odia as multitudes, Non quere ser un Rolling Stone. Sen pensar en prazos nin futuros Coida o que valora do que ten. Sabe ser feliz en tempos duros E nos brandos, mellor que ninguén. Arreda dos que viven marcando Centos de obxectivos que cumprir. El non corre, fai camiño andando, O que sexa para un, ha de vir.