لاجونه، چَکامه کویِ وِی می وزه غم باد از گلویِ وِی لاجونه، چَکامه کویِ وِی می وزه غم باد از گلویِ وِی با رگِ مسدودِش تن تنِ محدودِش سرِ مِه آلودِش می خزه رو عودِش شکسته کتف و سر و سبویِ وِی اخترِ مُرده، چراغِ کویِ وِی جغدی نشسته روبرویِ وِی پاشیده بومی به رنگ و رویِ وِی با رگِ مسدودِش تن تنِ محدودِش سرِ مِه آلودِش می خزه رو عودِش با رگِ مسدودِش تن تنِ اُف! سرِ مِه آلودِش می خزه رو عودِش