اقیانوس من رو با درد
میبرد زیر آب سرد
هرجا میبری ببر درد
دنیامون نداره رنگ
تاریکی نداره ترس
آدما شبیهتن
اقیانوس من رو با درد
میبرد زیر آب سرد
هرجا میبری ببر درد
دنیامون نداره رنگ
تاریکی نداره ترس
آدما شبیهتن
عشقت رفت توو خاطره ها قابت کرد
با یه شکست نباید بشی ساکت پس
عدد و رقم مهم نیست
بگو چند تا رفیق داری که حواسشون به حالت هست
دارن نگاهت میکنن با ترحم
خدایا یه لباسی از جنس امید تنم کن (تنم کن)
آدم ها شبیه هم عمر نمیکنن
یکی زندگی میکنه یکی تحمل
دیگه نبینم توو زندگیت جا پای سیگار رو
برو جلو آینه پاک کن لاک های سیاه تو
این گل خوشگلی که توو آینست تویی
باید به این فکر کنی که میخوای حذف کنی کیات رو
مشکلات همه باید غریبه شن اما من
نباید کاری کنم قوی بشن برا من
با این جمله مادرت خر نشو که
خدا رو شکر کن که مردم همینشم ندارن
اقیانوس من رو با درد
میبرد زیر آب سرد
هرجا میبری ببر درد
دنیامون نداره رنگ
تاریکی نداره ترس
آدما شبیهتن
دو نخ توو پاکته ازش یه نخ میکشم
وسط بیابون با قلمم یه درخت میکشم
آدم ها چیکار ها نمیکنن که یه وقت دیده شن
تا کام آخر سیگار رو مثل یه سگ میکشن
چیز جدید یاد گرفتم به هر سقفی که خوردم
بهش فکر نمیکنم کی میکنتت وقتی که مردم
من شاشیدم به رابطه و عشقی که توشی
حتی شک دارم وقتی که مردم تو مشکی بپوشی
انقدر شعرام سیاهه میخواد شب زانو بزنه
این قصری که توش خاکی شده بدون تابوت منه
من یه عاشقم با یه قایق رو اقیانوس
که عالم و آدم داد میزنن پارو بهش نده
یه قواصم که حتی زیر آب هم برد
باز با فکر و خیال تو خوابم برد
انقدر این موزیک دپه میشه با این آهنگ مرد
ولی با این قلم یه چشم نابینا رنگ کن
دووم آوردی، هنوز کلی راه هست نگو جوون مردی
یه خطه بین امید و ناامیدی انگار
از بیرون میخندی ولی از درون مردی
خودم و خدام خب همین ته باوره
دستمو بگیر با این که وقت ما کمه
بی استفاده ترین چیز توو اقیانوس
همین نخ آخره
اقیانوس من رو با درد
میبرد زیر آب سرد
هرجا میبری ببر درد
دنیامون نداره رنگ
تاریکی نداره ترس
آدما شبیهتن
اقیانوس من رو با درد
میبرد زیر آب سرد
هرجا میبری ببر