ازش پرسیدم چجوری الان نفس میکشی، گفت نمی ترسم، حتی اگه بمب بیاد از آسمون حتی اگه روم بپاشه لکه های خون حتی اگه قفل بشه آرزوم، نمی ترسم نمی ترسم، نمی ترسم نمی ترسم، نمی ترسم نمی ترسم، حتی اگه خونم بریزه حتی اگه با تو خونم بریزه، آه من که کرد بد بام زندگی اگه رفتم بهش بگید نکردی خُب با ما تا آرزوشه، کاش می موندی آواتار تا که باید بریم داداشامون بالا دار تا که می کشه ثانیه ها، من وایمیستم پاها صاف، تا این دنیا حسابش بشه با ما صاف نمی ترسم دور مُچم دست بند بیاد رفیقام تو بندن، ولی نمی ترسن، بیا قلبمو بگیر اصلا خستم از صدای آژیر، می خوام یه شب بخوابم خدا پاشه بشه با ما تیم، نشه واسه ماها دیر، نیاد صبحی صدای تیر من نمی ترسم ته خطه بگو حالا چی نمی ترسم، حتی اگه بمب بیاد از آسمون حتی اگه روم بپاشه لکه های خون حتی اگه قفل بشه آرزوم، نمی ترسم کنجِ خونه نشست، رفت تو دلِ ترسش کاش بودم مثلِ اون که، بتو شکستش نه واسه اسمش، واسه رسمش که تش بشه پاره زنجیر ببین دادیم تا حالا ما واسه تهش چی گفت نترس به یادِ مستیا (به یادِ مستیا) گفت بپر، به جا اینکه پرتشی دریا پُر کوسه هست باس بجنگی حتی اگه با قایقت غرق شی دلِ شهر ترکیده از غصه واسم صبح میشه از دو، سه صورتمو خدا نشسته په حالِ منو تو نپرس Babe شهر شده پُر دود سیگار چی میزنی دنیا شده خواب بد، بیدار شی میپرسی آفتابا از پشتِ کوه میاریم، میشنویم موقع ترس چشامونو بستیم چیا دیدیم ولی ترسو زخمیش کنی میره یادت نره ارزش نداری وایستی ببینیش انگار واضح تره بذار درو باز کنیم نور بیاد ما یه ذره چرا نگاه ها به سایه های لایِ دره نمی ترسم، نمی ترسم (بگو دیگه نمی ترسم) نمی ترسم، نمی ترسم