Estou facendo un cristo como o Papa Francisco E trátanme como un apóstol por facer discos Non sei se fago o parvo ou é que son moi listo Pero lisco, xa non sei por que sigo Se non teño amigos so escribo, escribo, escribo, escribo Esquivo a morte pero non quero Seguir vivo Son un rico entre mendigos A este paso vou ter no cemiterio o ataúde máis bonito Picoteo pero non me decido Teño o mellor reflexo no espello pero non o miro Cando os rapeiros pensen que son os mellores Ti pensa que eu non penso en irme tirando flores Na despensa, gardo recordos de centos de miles de amores Hai de todas as cores, gardo acertos e errores Tirei un peido cun cheiro con varios matices Cheiraba a medo antes do concerto e tamén a historias felices Tamén a medo por perdelo e que só queden cicatrices Que quedara de min cando non esté Quizais os teus netos escoiten este CD