А бе пичка ви матер за атер вам ви давам,
Ајде лајте па дајте бе гнила мртва правда.
Фингираш крај сјај,
Истокот се западнира, протестира, a криеш само:
Слобода е илузија!
И твојата онтологија е празна,
Има само страв од исламот а сосем друг е газда.
На смртта, на крв што ѕрѕа, на умот врзан,
Седи момче мирно бе, ќе свршат брзо.
Не сум бил славен како Ниче,
Ниту тип топ билдер но со трицепс (но со пиче).
Каков виц е тоа!
Ќе те прашам кое лице, го вадиш за да останеш ти цел.
И не сум Хезболах но бомба фрлам, ве мрдам, се срдам,
Чернеам и пак ве грдам со збор, ох!
Денес е секој сноб нов во време на мртов Бог,
Од Адам до последниот гроб, роб или што?
Стој! Еден род, една лага!
Изморена авангарда!
Ѕвер ко Бербер оти не сум ти јас дундe,
Третиот свет ама не сум "Кинтa Кунтe".
И немој да ме дупиш со зубишта село Рупишта,
Со буби-шуби купишта, бабишта бубашвабишта.
И фуфи цуцли дудлања, француски пудлања,
Од мојот народ гњавиш-правиш: квантум на курвања!
Па каж' му збогум обу копита ти,
Се изедначи со стока неразумна уподобисја им.
Гром ко гром ќе те згроми, нон-стоп, без збор, нели, просто моќно.
Дали трибина на ова време ноќно сакаш да држиш, но не ќе ти е згодно.
Зашто можда ќе си речеш кој кур ми е!
И понекогаш ни јас не сум со сите.
А ти слушни ме и препушти се,
Зашто тоа што го збориш има пораз за цел!
Стој!
Еден род, една лага!
Изморена авангарда!
А јас Ристо исто како Шишков Ристо велам: Македонци?
Нема бе! Мифко! Тивко!
Имаш посебен дар паразит во тебе многу стар
И види дал' е србин ил' булгар само.
Околината немерлива а сè друго лeплива, ебате, лигава материја.
И што на крај?
Па, дал сме тажна песна на гавран?
Дал сме само и ние една изморена авангарда?!
Сите верни и добри за ова не се згодни,
Како Компир ти згроми ги.
И не си напишал, велат си потпишал,
Но не си запишал, фаќај магла бркај патишта!
Сендвич со прашина - мени од градина - во твојата
невладина за тие без мадиња.
Ни влегле НАС(х)а, ни вадат маста и чинам како тоа не сум јас.
Стој!
Еден род, една лага!
Изморена авангарда!