Eg heiter Håvard Hedde og er so ven ein kar No vil eg sta og gifta meg og rydja meg ein gard Eg bur oppunder fjell Og jenta hev eg lova, Eg svik ho inkje lell Og garden han er liten, men skogen han er god Der heve eg tvo furer, Og dei skal stå i ro Eg bur oppunder fjell Og jenta hev eg lova, Eg svik ho inkje lell Når borni dei vert mange og skuldi aukar på So høgg eg ned den eine, Den andre let eg stå Eg bur oppunder fjell Og jenta hev eg lova, Eg svik ho inkje lell Den andre let eg stande, Det heve ingjo naud Eg tek ei stor lik-kiste den dagen eg ligg daud Eg bur oppunder fjell Og jenta hev eg lova, Eg svik ho inkje lell ♪ Men når me verte gamle og kvar skal hava sitt So høgg eg ned den andre, Og so er skogen kvitt Eg bur oppunder fjell Og jenta hev eg lova, Eg svik ho inkje lell Han reiste ifrå Lanjei, Men då var jenta fest Og det var med ein annan, Det heve'n trega mest Han budde under fjell Og jenta som han lova ho sveik han likevel