Enantes esti valle yera verde,
Respirabase aire puro, los sos pueblos vivíen
Llibres, pero llegando la maquinaria poco a poco les variantes fueron
Tiñéndolu en grises.
Qüei con fierros y armes de hormigón tan faciendo‐y una cama pa qu'un
Páxaru aníe,
Pero en cuando l'ave eche a volar coles sos ales va facemos
Entavía más heríes.
Los pueblos tan vacíos,
Quedaron partíos en dos, un ves más qu'escombreres
Reflexando'l so dolor.
Maquíllente los güeyos con carmín de hormigón, pa
Esconder qu'esti valle por tanto sufrir lloró.
Cicatrices ves nel monte nos ríos
Sangre y dolor, estos pueblos y esti valle, el
Futuru yá venció.
La herida d'esta tierra curóla un talonariu, pero pasa'l
Tiempo y nun zarró.
Saquemos el billete los primeros de
Tolos pueblos d'Asturies, equí pagóse'l
Más caru, pero n'esti anden nun hai parada, nel conceyu L.lena el tren
Pasarámos siempre de llargu.
Nun mos fai falta ser abogaos
Económicos especuladores d'inmobiliariu, nun
Par d'años volaron los beneficios,
Solo queda pagar el preciu más altu.
Los pueblos tan vacíos,
Quedaron partíos en dos, un ves más qu'escombreres
Reflexando'l so dolor.
Maquíllente los güeyos con carmín de hormigón, pa
Esconder qu'esti valle por tanto sufrir lloró.
(Estribillu).