این چه طلسمیه؟
این چه طلسمیه؟
این چه طلسمیه؟
این چه طلسمیه؟
زل زدی به چی؟ به من؟
به کا سه ی پر خونه چشام؟
زل زدی به چی؟
یه شب از این خونه به جوش من بنوش
زل زدی به چی؟ به این استکان خالی؟
سرم داره گیج می ره فکر می کنم که توش بوده چایی
درست یادم نمی آد شاید که از اولش بوده خالی
زل زدی به چی؟ به منی که وا رفتم؟
به منی که به این بیتای لعنتی وابسته م؟
به منی که هزاران بار خودم ته چاه رفتم
چون شنیده بودم می گفتن یه جوینده یابندست
نگفته بودن یابنده خودش یه پا بازندست
بی شقایق هم اجباری زندگی رو باید کرد
نگفته بودن این نگفته ها منو دارم زد
نگفته ها گفته های زیادی رو بارم کرد
بگو زبون وا کن لامصب، من از چشات می ترسم
از آخرین قرصم که مونده تو خشاب می ترسم
نگاه تو زهر داره، می خوره بهم می لرزم
زبون وا کن لامصب، من از نگات می ترسم
حرف بزن، شاید که من زبونتو بفهمم
حرف بزن، قبل این که یه گوشه ای بگندم
حرف بزن تا ریه مو سیاه ترش نکردم
حرف بزن تا دنبال سیاه ترت نگردم
من از جونم چیزی نخواستم، تو از جونم چی می خوای؟
من که توی حبسم از زندونم چی می خوای؟
من نمی خوام دیگه باشم تو از بودن چی می خوای؟
می بینی که کپک زده تو از نونم چی می خوای؟
وهم منم یا تو؟ مرگ منم یا تو؟
خشم منم یا تو؟ کشف منم یا تو؟
بعد مرگ منم یا تو؟ چشم منو وا کن
روشنم کن لعنتی من منم یا تو؟
وقتی نزدیکی از خودم کیلومترا دورم
با چشای تو می بینم انگار خودم کورم
به هیچ نوری نمی رسه من زورم
همه چی می چرخه انگار غرق افیونم
تاریکی تو اتاق باز می زنه چمبره
صداهای عجیب می آد از بیرون پنجره
آیینه بی انعکاس می شه می آد صدای قهقهه
تو یه دفعه ظاهر می شی با خنده ی مسخره
سوراخای پوستم تف سرد می کنن
من با ترس می دوم
انگار همه سلولای تنم درد می جون
دستگیره رو می چرخونم از اتاق می رم بیرون
یه راهروی تاریک با چقدر در
با نور قرمز چشمک زن
یکی رو اتخاب می کنم و واردش می شم
بازم داخل می شم به اتاق خودم
این چه طلسمیه؟
زانوم سست می شه نمی دونم چه حسیه
تاریکی تو اتاق باز می زنه چمبره
صداهای عجیب می آد از بیرون پنجره
آیینه بی انعکاس می شه می آد صدای قهقهه
تو یه دفعه ظاهر میشی با خنده ی مسخره
دستم می ره تو جیبم کبریتو درمی آرم
شیش تای اول می شکنه، هفتمی روشن می شه
می گیرمش زیر چونه ت خودمو می بینم
آروم می گی منم خودمو می بینم