کنار بعضیا که میشینی / دنیا رو تصور میکنن با یه بیکینی / عاشقشن عاشق چینی
زرق و برق مثل برق رعد و برق کرده کورشون و
واسه این که تصادفـــــــ نکنی باهاشون میزنی تو کار فاصله گیری
بعضیاشونم انقدر خودرن که وقتی میبینیشون انگار زن حامله دیدی
کتار بعضیا که میشینی چاکــــــ دهنشون بازه قد چاک کونشون
میکی کو نشون؟ / من اینا رو میشناسم بهتر از مامان جونشون / خیانت تو خونشون
اینا میشکونن تو رو به کام مرگـــــــ مردن خوبه ولی مرگ بیهوده بی فایدست
کنار بعضیا که میشینی بهت میگن با تو ان ولی بهت قول میدن که همین حرومیا فقط ازت منتظر آتوان
بالان ولی توخالین مثل بالونن
دنیا خالیه؛ مثل کمری که شب تا صبح با چهار پنج نفر خوابیده
خب معلومه که مالیده مثل کاغذ کاهیه ولی پر حاشیه
یا سر اونی که تکون میخوره تا که بگه حالیمه، باشه حالیته
اگه این دنیا خر باشه آدم گاری شه هرطرفی خره بره گاری باید راهی شه
اینجا هنوز مغزا اندازه زمانین که کلیسا شا×یدش به گالیله
دنیا خیلی بیش از حد واهیه مهم نی که چقدر داری ماهیچه
وقتی نخوای زور بزنی تا که مثل بقیه توام بشی بازیچه
میری تو لکـــــــ روزی که میفهمی کل کرۀ زمینو زدن لایی بهت
دیگه پوچ میشه لحظه های نابه شیرین میخوای معلق بشی تو کهکشان راه شیری
حس خالی بودن میشه خیره بهت // گوشه گیری حتی نمیری به سمت ژیلتت
برمیگردی به خودت میبینی مثل یه قایق بی پارو وسط یه دریا موندی و حسابی موجی شدی
شدی توبیخ اینبار طوری قفلی ، که دیگه باز نمیشی انگار دسته کلیدتو دادی قورت
زیر پاها له شد اون که شبیه قالی بود ، خیلی سریع میشی شاکی زود
انگار به جواب رسیدی ولی بهت گفتن سوال سر کاری بود
مثل مغزی که همه جایی بود
مسخرست یه حفرۀ خیلی عمیق درونه که هرچیزیم توش بریزی باز نمیشه برطرف
مسخرست آدمای دورت پایین تنه وصل به هم نمیشه جدا کرد انگاری که منگنن
وقتی کسی نیست که بشنوه حرفاتو نصف شب
در گوشِ دود میگی سنگی نیست که بشکنه
شیشه های پوچی رو ترس ورت میداره
یه صدایی بهت میگه که زندگیتو کش نده