توو دور دستایِ من کلمه کم میاد واسه توصیفت
عقیده کمه واسه توجیهت
مثلی وجود نداره واسه تولیدت
همه حرفایِ توو دهنت فحش میشه
توو دور دستایِ من فریادِ دلت توویِ سینت دفن میشه
تموم میشه توو آدما تَفتیشت
مسیر های صلحِ تو همه بویِ جنگ میده
بارِ گاریت سنگین خرت لَنگ میشه
توو دور دستایِ من میفهمی که چه غرق
توویِ مسیرهای فرق ، چه غرق داخلِ استخرِ درد
میزنی یه غَلط و میبینی که تنهایی
توو گذشته بُردی توو حال سرِ پایی
توو دور دستایِ من توویِ شهر دود و ابر
میونِ یاوه ها که کسی حرفِ خالص نمیگه
میشه یه آسمون خراش که از ترس ارتفاعش
هیچ کسی به پنت هوسِش وارد نمیشه
توو دوردستایِ من گریبانِ تو بازه
واسه پذیرایی أ چنگالِ تیزِ لحظه ها
کلِ تاریخ و خرافات و مشتا و شعاراشو
سیاست و رنگ واست میشه خنده دار
توو دور دستایِ من واسه خودت یه غار میخری
یادت نمیاد که چرا داری زار میزنی
میری و گیر میاری یه طناب از آینده
تمومِ خاطره هاتو یه جا دار میزنی
توو دور دستایِ من مازوخیسمِ حاد داری
کره زمینو میکنی با دیوارا پاس کاری
موافق ترین مجاورِ خونه یِ مخالفتی
آنارشیستِ بی دولتی
توو دور دستایِ من میرسی به جایی که برق نداره
جایی که سادگی ازت در حالِ فراره
توو دور دستایِ من میرسی به تهش
و میبینی که من اونجا منتظرتم
توو دور دستایِ من کابوس نمیبینی
توو دور دستایِ من کابوس میشی
جایی که نیست اثری ، از هیچ بنی بشری
از انسان حشری و همیشه توو خطری
جایی که توو ظرری ، فکر میکنی هدری
سریع بهم بزن اگه گَمون کردی قَدری
جایی که درمونی نیستش دیگه توو هیچ مطبی
توو صفِ رسیدن به خودت همیشه معطلی
آتیشی و شررّی ، یه روحِ بی بدنی
بویِ خوب میدادی حالا تا کمر توو لجنی
تو کجایِ اروپایی برلین یا که لندنی
بیلو أ کجا آوردی که در حالِ کندنی؟
شاهتو عوض کردی هنو همون دلقکی
عقاب نشون میدی ولی جَلدی کفتری
حرف أ جنگِ فکری نزن تو خالی أ جَنَمی
تو دیکته شده ولی با قلمی غلطی
رِندو با امثالِ شما نیستش صَنمی
بیا به جایی که من هم منتظرم لعنتی
توو جایی که منم ، کابوس نمیبینی
توو جایی که منم ، کابوس میشی