اِنفِجارِ زيبايي، جَشنِ تَنِ تَنهايي دِل بازيِ دو طَناز، نَجواهايِ دو تَن باز بِستَرِ توت فَرَنگي، خامه به اين قَشَنگي با زِيتونِ مُقَدَس، تَماسِ دَست و نَفَس قُله ي آتَش فِشان، بَر شانِه هاي عُريان مي چِکه از تو عَسَل، بَر مَرمَرِ تاج مَحَل پَس لَرزه هاي مُمتَد، بَر خُنُکاي شَمَد خَط مي کِشي با ناخُن، پوستمو خالکوبي کُن اين بِهتَرين گُفت وگويِ شَبانه خوشگِل تَرين اجرايِ تَن تَرانه اين بِهتَرين گُفت وگويِ شَبانه خوشگِل تَرين اجرايِ تَن تَرانه ♪ آهاي! آهاي! روياباف، بيا تا قُله ي قاف بيا با لَب هاي خيس، تا بازيِ ليس پَس ليس به زورِ حَلقه ي ناف، دِلِ ذَره رو بِشکاف دو اَسبِ وَحشي در باد، تَن سِپُرده يِ آزاد اين بِهتَرين گُفت وگويِ شَبانه خوشگِل تَرين اجرايِ تَن تَرانه اين بِهتَرين گُفت وگويِ شَبانه خوشگِل تَرين اجرايِ تَن تَرانه اين زيباترين گُفت وگوي دو تَن بود اين خوابِ آب ديدَن و چَشمه شُدَن بود اين شاعرانه تَرين مَن بود، بازي نبود باز شدن بود آن ناگَهان به سَبکِ ساده ي باران آن جان، آن ناگَهان بارانِ بي اَمان آن ناگَهان تابستان، آن ناگَهان آن ناگهان I am a poet and you know it