توو این آب یکیو دیدم این من نیستم فقط شبیهشم موجا میزنن و میرن دیگه هیچ وقت خودم نمیشم نمیدونم کدوم نقاب از این کابوس میده منو نجات وقتی که اومدن به جات اینا من سپردمت به باد کاشکی بیارمت به یاد یا یه روز ببینمت توو خواب حتی شده فقط یه بار خودمو ازم بخواه من گُم شدم قاطی این همه شعر این عمرمونه که داره میگذره حیف دسبتند که همیشه باهامه همه جا پاره ی گوشه پیرهنته این نقاب این تیکه ی منه از خاطراتی که بازه هنوز زخمش صدام مرحم درده کی واسه من میخونه تا از حال بدم یه چی کم شه نمیدونم کدوم نقاب از این کابوس میده منو نجات وقتی که اومدن به جات اینا من سپردمت به باد کاشکی بیارمت به یاد یا یه روز ببینمت توو خواب حتی شده فقط یه بار خودمو ازم بخواه