میگن خنده این روزا خیلی گرونه واسه آدمای خونه به دوش نیست مثِ یه پالتو از پوستِ پلنگه که قد دختر کبریت فروش نیست دیگه هیچی نداره واسه یِ گرما فقط برف میباره تو واین حوالی داره بی حس میشه از شلاق سرما دعا میخونه با دستای خالی نگاهش مونده ماتِ سوزِ زمستون همه رویاهاشو برف می پوشوند تووی کنج سرما خواست که گرم شه چند تا کبریتو با هم یک جا سوزوند دیگه هیچی نداره واسه یِ گرما فقط برف میباره تو واین حوالی داره بی حس میشه از شلاق سرما دعا میخونه با دستای خالی تووی جنگ شعله ی کبریت و سرما نفهمید آخرش بازنده اونه توو جیبش چند تا دونه کبریت مونده داره سرمایه هاشو میسوزونه دیگه هیچی نداره واسه یِ گرما فقط برف میباره تو واین حوالی داره بی حس میشه از شلاق سرما دعا میخونه با دستای خالی دیگه هیچی نداره واسه یِ گرما فقط برف میباره تو واین حوالی داره بی حس میشه از شلاق سرما دعا میخونه با دستای خالی