Ne kadar alışmışız kırmaya
Ne kadar şartlanmışız hep almaya
Ne kadar kolay özür dilemek
Ne büyük olay karşılığında af görmemek
Hep sen, hep sen, hep sen, nereye kadar?
Hep ben, hep ben, hep ben, nerdeyiz bizler onlar?
Neden yanındakiler hep tekil şahıslar?
Ben üzgünüm, kalbim artık yoruldu
Yok şimdi eskiden çoktu sabrım, zamanım
Ah yeter ki, sen mutlu ol canım
Hallerim
♪
Ah benim o hallerim
♪
Sen ne sanmıştın?
Birden af mı edecektim?
İşte sen oralardasın
Bana bu kadar uzaksın
Sen ne sanmıştın?
Sözler hep yalandan mı?
Mızıkçılık ortada kalandan mı?
Yok, ben hep burdaydım
Ben hep burdayım
Ben hep burdaydım
♪
Ben üzgünüm, kalbim artık yoruldu
Yok şimdi eskiden çoktu sabrım, zamanım
Ah yeter ki sen mutlu ol canım!
Hallerim
♪
Ah benim o hallerim
♪
Sen ne sanmıştın?
Birden af mı edecektim?
İşte sen oralardasın
Bana bu kadar uzaksın
Sen ne sanmıştın?
Sözler hep yalandan mı?
Mızıkçılık ortada kalandan mı?
Yok, ben hep burdaydım
Sen ne sanmıştın?
Birden af mı edecektim?
İşte sen oralardasın
Bana bu kadar uzaksın
Sen ne sanmıştın?
Sözler hep yalandan mı?
Mızıkçılık ortada kalandan mı?
Yok, ben hep burdaydım
Ben hep burdayım
Ben hep burdaydım
Sen, hep sen, hep sen, nereye kadar?
Hep ben, hep ben, hep ben
Hep sen, hep sen, hep sen, nereye kadar?
Hep ben, hep ben, hep ben
♪
Ne kadar alışmışız kırmaya
Ne kadar şartlanmışız hep almaya