Αααα Αααα Έχω ένα σπίτι Κόντρα στη λύπη Που όλη μέρα μπαίνει φως Το βράδυ γίνεται χαμός Έχω παρέες Στιγμές ωραίες Κι ας ξέρω πως κάνεις δεν είναι κανενός Μα είναι που αράζει η μοναξιά στον καναπέ μου και γελά Και δεν αντέχω να της πω, πως δεν την θέλω πια εδώ Και πού να βρω πια ξανά χαρά Αφού με τρώει η μοναξιά Κι εσύ μου λείπεις, ναι μου λείπεις, τραγικά Αααα Αααα Είμαι φευγάτη Είμαι κεφάτη Όταν μιλάω στον κολλητό και κανονίζω για ποτό Παντού γυρνάμε Καλά περνάμε Μα κάτι με έχει γονατίσει από καιρό Είναι που αράζει η μοναξιά στον καναπέ μου και γελά Και δεν αντέχω να της πω, πώς δεν την θέλω πια εδώ Και πού να βρω ξανά χαρά, αφού με τρώει η μοναξιά Κι εσύ μου λείπεις, ναι μου λείπεις, τραγικά Μα είναι που αράζει η μοναξιά στον καναπέ μου και γελά Και δεν αντέχω να της πω, πώς δεν την θέλω πια εδώ Και πού να βρω ξανά χαρά, αφού με τρώει η μοναξιά Κι εσύ μου λείπεις, ναι μου λείπεις, τραγικά Μα είναι που αράζει η μοναξιά στον καναπέ μου και γελά Και δεν αντέχω να της πω, πώς δεν την θέλω πια εδώ Και πού να βρω ξανά χαρά, αφού με τρώει η μοναξιά Κι εσύ μου λείπεις, ναι μου λείπεις, τραγικά Μα είναι που αράζει η μοναξιά στον καναπέ μου και γελά Και δεν αντέχω να της πω, πώς δεν την θέλω πια εδώ Και πού να βρω ξανά χαρά, αφού με τρώει η μοναξιά Κι εσύ μου λείπεις, ναι μου λείπεις, τραγικά