အအေးမိလို့ ချောင်းဆိုးကာ ငါချူခြာလာ
ကိုယ်ပူတောင် နင်လာမစမ်းပါ
အဖျားတက်ပြီး အိပ်မရချိန်မှာ နင်ဟာမမှုပါ
တညင်းသီးအုန်းနို့ဆမ်းကို နင်ဟာဝယ်လာ
ကိုကိုတောင် ခေါ်ဖော်မရပါ
နင့်မိဘသွေးတိုးလာတော့ ပြာနေလိုက်တာ
လခထုတ်ပြီးတဲ့အခါ နင်ရယ်နိုင်လာ
ကိုကိုရယ် ငွေအကုန်အပ်ပါ
မီးမီးရဲ့ အစ်မနဲ့အစ်ကိုက ငွေလိုဦးမှာ
လာ လာ လာ လား
ကားရှုပ်တဲ့ လမ်းမထက် လူပုံအလယ်မှာ
အိမ်ကို ပြန်ရန် အချိန်ရောက်လာ
ငါ့အိတ်ကပ်ထဲရှိနေတာ နှစ်ဆယ်တည်းပါ
ရည်းစားဘဝတုန်းကသာ ငါလိုလူဟာ
ဒါတွေကို ကြိုမမြင်ခဲ့တာ
လက်ထပ်ပြီးနောက်ပိုင်းမှာတော့ အမြင်မှန်ရလာ
ပြောစမှတ်ပြုကြတဲ့ စကားပုံဟာ
လူမသေ ငွေမရှားပါ
လေးဖက်ထောက် မတ်တပ်စာတော့ ပူစရာမရှိပါ
လာ လာ လာ လား
စိတ်ပျက်လက်ပျက်နဲ့ ငါဂစ်တာကိုင်ကာ
စတူဒီယိုကို ချီတက်လာ
ဘဲဥနဲ့ တစ်နဲ့စပ်ခြား နှစ်ပုံတစ်ပုံအဖြစ်ငါ
တေးတစ်ပုဒ်နဲ့ ထမင်းတစ်လုပ်ကို ငါဝယ်နိုင်လာ
ဒါပေမယ့် ငါမအံ့ဩပါ
သီချင်းတစ်ပုဒ်အတွက် သုံးတဲ့အချိန်က ဆယ်နှစ်တည်းပါ
မိန်းမနဲ့ ကလေးနှစ်ယောက်ရယ် ငြိမ်ငြိမ်နေကွာ
လူဆိုတာ ဒီလိုပဲကွာ
စိတ်ဆင်းရဲပြီး အရမ်းချမ်းသာတော့ ပျော်နိုင်ဦးမလား
လာ လာ လာ လား
အအေးမိလို့ ချောင်းဆိုးကာ ငါချူခြာလာ
ကိုယ်ပူတောင် နင်လာမစမ်းပါ
အဖျားတက်ပြီး အိပ်မရချိန်မှာ နင်ဟာမမှုပါ