ඔළුවත් විකාර දවස් ගනන් නිදාන
මමත් හිතාන හිටියෙ යන්න උඩින් පියාඹ
ඈසුත් පියාන දෑක්කෙ නෑ කාගෙන්වත් මන් හිනාව
සෑපයි නොනිද යන ගමන ඈස් පියාන
ජීවිතෙ පිටුවක් හිස් කෑවෙ මුලු කාලෙම නිස්
කාරනේ ඈන්ද කුරුටු බලි හින්ද වෙල හිස්
පෑනෙ සායම් අපෙ ජීවිතේ අපිට මිස්
වසරකින් තිස් අපි කරන්නෙ අපිට ඩිස්
ගලන්නෙ ගග අපි ගහන් යන්නෙ රෑල්ලට
පීනන්න ගියොත් උඩුගම් වදින්නෙම ගල්වල
ලිව්වොත් චේදයක් බනින්නෙ අකුරෙ වෑරෑද්දට
ඇස් අරින්න කෑමත්තට ඇයි කවුරුත් බය ඇත්තට
කල්පිත ලොවක් අපි කරගෙන නඉතික
සිව්දිග බෙදන් පොරකන්නෙ වෙල ඇයි වාර්ගික
කාටත් ඕනෙම හොයාන යන්න සෑප ලෞකික
හෑටෙන් දෑන් කවුරුත් දගලන්නෙ යන්න තව්තිස
හොයන්න පොටක් බෙදෙන්න ආයෙත් පිල් දෙකක්
කරකවන්න ගෙවෙන්න එයත් හොයන්න එකක් තවත්
රත් කරන් පුටු හොයන්නෙම හෙටක්
නෑ ඵලක් අපි හදයි යතුරු පුවරුවෙන් රටක්
යටින් සන්කාවෙන් උඩින් තන්හාවෙන් රත්වෙන
ලන්කාවෙන් පන්කාවෙන් හුලන් හමන්නෙත් වන්චාවෙන්ම මානෙන්
බොරුව සම්මනෙන් පිදුම් උඩට රස්සාවෙන්
ආසාවෙන් නෙමෙයි ගියෙ අපිත් අනටයි කෙලින්ම පාරෙන්
අපි කෘතිම වෙලා අපි පුදුම
මිනිසමයි කෑවෙ ඒ මිනිසව විකුන
වාරෙ හිතුන රිදුන හිතක් ගිලුන
සාගරේක හොයන්නෙ සෑපක් මේ කයින් මිදුන
ඇන්ද චිත්රයක් එපා කාගෙත් අදහස්
මගෙම ලෝකෙ මම තනිවමයි වින්දෙ නිදහස්
මගෙ නෙතින් උඹෙ නෙත නෑ නොවෙනස්
දකිමු අපි ලොව නොවි අපටම උදහස්