De fles, speelde een grote rol
In heel, mijn droef bestaan
Omdat, ik nooit geen liefde kreeg
Ben ik aan de fles gegaan
M'n trouwe vriend
Jij schonk sindsdien
Mij menig, levensles
Ik heb gelachen en geweend
Bij de oude trouwe fles
Mocht ik door de drank bezwijken
Mocht ik naar de donder gaan
Laat dan op m'n grafsteen prijken
Hij kon niet meer op z'n benen staan
Mocht ik door de drank bezwijken
Mocht ik naar de donder gaan
Laat dan op m'n grafsteen blijken
Hij kon niet meer op z'n benen staan
En als ik af
Gemonsterd was
Dan was m'n eerste gang
Naar 't meisje
Waar ik zo van hield,
M'n hele leven lang
En als 'n ander naar haar keek
Dan voelde ik m'n mes
Dan werd ik om, m'n neus wat bleek, en greep weer naar de fles.
Mocht ik door de drank bezwijken
Mocht ik naar de donder gaan
Laat dan op m'n grafsteen prijken
Hij kon niet meer op z'n benen staan
Mocht ik door de drank bezwijken
Mocht ik naar de donder gaan
Laat dan op m'n grafsteen blijken
Hij kon niet meer op z'n benen staan
En mocht ik 's nachts, op de oceaan
Wanneer de stormwind brult
Bezopen op de voorplecht staan
De fles nog half gevuld
En sein dan onze marconist het noodsein,
S.O.S.
Dan gaat m'n laatste voet aan wal
Gestoken in 'n fles
Mocht ik door de drank bezwijken
Mocht ik naar de donder gaan
Laat dan op m'n grafsteen prijken
Hij kon niet meer op z'n benen staan
Mocht ik door de drank bezwijken
Mocht ik naar de donder gaan
Laat dan op m'n grafsteen prijken
Hij kon niet meer op z'n benen staan