چامِه سُرا: نیما یوشیج اِی فسانه! خَسان اند [خَسان اند] آنان که فرو بسته ره را [و ره را] به گلزار خَس به صدسال طوفان ننالد [ننالد] گل ز یک تندباد است بیمار [بیمار] تو مپوشان [مپوشان] سخن ها که داری تو مپوشان [مپوشان] سخن ها که داری جز سِرِشکي به رخساره یِ غم جز سِرِشکي به رخساره یِ غم اِی دلِ من! دلِ من! دلِ من! [دلِ من] بینوا، مظطرا، قابلِ [قابلِ] من! با همه [با همه] خوبی و قدر و دعوی از تو آخر چه شد حاصلِ من؟ عاقشا، خیز کــآمد [کــآمد] بهاران چشمه یِ کوچک از [کوچک از] کوه جوشید گل به صحرا درآمد [درآمد] چو آتش رودِ تیره [تیره] چو طوفان خروشید گل به صحرا درآمد [درآمد] چو آتش رودِ تیره [تیره] چو طوفان خروشید دشت از گل شده هفت-رنگه در شبِ تیره دیوانه اي کــاو دل به رنجي گریزان سپرده در دَره یْ سرد و خلوت نشسته همچو ساقه یْ گیاهي فسرده می کند داستاني غم آور می کند داستاني غم آور اِی فسانه! فسانه! فسانه! اِی خدنگِ تو را من نشانه! اِی علاجِ دل، اِی دارویِ درد! همرهِ گریه هایِ شبانه! با منِ سوخته در چه کار ای؟ با منِ سوخته در چه کار ای؟