سرخِ صورتم از سیلی، اما زردِ تنم یوسف هم دست حق و پاره پاره پیرهنم یوسف هم دست حق و پاره پاره پیرهنم از درون همه ویرونم، اما ظاهرم آباد شهر خاموشانه قلبم، رو لب هام پره فریاد من همه نقدینه هامو پای عاشقی دادم پا به زنجیر و اسیرم اما از خودم آزاد سرخِ صورتم از سیلی، اما زردِ تنم یوسف هم دست حق و پاره پاره پیرهنم یوسف هم دست حق و پاره پاره پیرهنم سرخِ صورتم از سیلی... آبروم رفته از دست آوازه های عشق مونده ام بی پناه، پشت دروازه های عشق روز بی ابرم و مثل خارم به چشم شب دل من شده باز، سپر تازه های عشق سرخِ صورتم از سیلی، اما زردِ تنم یوسف هم دست حق و پاره پاره پیرهنم یوسف هم دست حق و پاره پاره پیرهنم سرخِ صورتم از سیلی... اما زردِ تنم... یوسف گمگشته باز آید به کنعان غم مخور کلبهٔ احزان شود روزی گلستان غم مخور غم مخور...