مرو ای گل مرو مشو از من جدا شب غربت کجا مه تابان کجا نشسته ام به رهت که سحرسر زد چو رفتی سحر از شب من پر زد یادت آمد گل بر دم زد مرو ای گل مرو مشو از من جدا شب غربت کجا مه تابان کجا یادم کن ز صحرا چو بگذشتی از دشت و هامون ز دریا چو بگذشتی یادی کن ای ماهم از داغ جان کاهم از بر لاله ها تنها چو بگذشتی یادم کن ز صحرا چو بگذشتی از دشت و هامون ز دریا چو بگذشتی یادی کن ای ماهم از داغ جان کاهم از بر لاله ها تنها چو بگذشتی مرو ای گل مرو مشو از من جدا شب غربت کجا مه تابان کجا صبح سپید من چو گلزار امید من شکوفا شد چو من ز سرمستی بزن دستی که دل غرق تمنا شد با این مهجوری اندوه دوری ای دل چون شادی، اینگونه مسروری با این مهجوری اندوه دوری ای دل چون شادی، اینگونه مسروری گفتم با یادش بال و پری گیرم چون مه بر بام گردون گذرم ای دل چه سازم من این بخت پر بسته از ما بگسسته، نگشوده پرم مرو ای گل مرو مشو از من جدا شب غربت کجا مه تابان کجا