Czasem w dobie przesilenia
Kiedy księżyc budzi się
Chwyta mnie za serce wena
Rymy sklejać mi się chce
Grabić możnych, dawać biednym
To uczciwy ciężki chleb
Ale coś mi spać nie daje
Jakiś głos namawia mnie
Coś twórczego z siebie daj
Sztuka wzywa cię
Życie więcej kryje barw
Tylko odważ się
Trzepnij wierszyk, walnij fraszkę
Prawym prostym puentę wbij
Rzuć maczugę, siądź na trawkę
Pośród kwiatów rymy wij
Gdy wyciśniesz poemacik
Jeszcze odę wznieś do gwiazd
Niech poezji lotne strofy
W miejscu zatrzymają czas
Coś twórczego z siebie daj
Sztuka wzywa cię
Życie więcej kryje barw
Tylko odważ się
Coś twórczego z siebie daj
Sztuka wzywa cię
Życie więcej kryje barw
Tylko odważ się
Od niechcenia pacnij portret
Lub widoczek sobie strzel
Nożem lepiej strugać w drewnie
I sprzątania będzie mniej
Zamiast łupić tańcz do świtu
Ruchem wyraź troski swe
Teatralną stwórz kreację
Być artystą nie jest źle
Coś twórczego z siebie daj
Sztuka wzywa cię
Życie więcej kryje barw
Tylko odważ się
Coś twórczego z siebie daj
Sztuka wzywa cię
Życie więcej kryje barw
Tylko odważ się
Coś twórczego z siebie daj
Sztuka wzywa cię
Życie więcej kryje barw
Tylko odważ się