دامن قهوه ای صافمو از پاهای نازک زیر پر خونیت رو نگیر
نقش باریک رو گل دلم رو به ستاره های منشا ماه نمیدم عزیز
از طعمه های سفره آبمم تا میتونی قوتت رو بخور و برو
ولی من از غم دوری تو فقط سرب داغ حفره نازم
که حتی تو شب روشنم نمیدم جواب ماه هم
از آب های من به آب های دیگه ندی
من دنبال ایمان گمشده آدم های پاکم
رو دامنم دنبال طراح تو
من دریای عقده بالم که اونم چی بشه
اگه بشه مثل رنگ های تو از غاز های دوره گرد مسیرتم
نترسی اصلا تو تیررس آدم های خام بی رحم نری
از های های بوق سگ دلت به رحم نیاد
من راکد تشنه آزادی رو که همه
خلق جهان میدونن عادت کرده به رفتنات
از آب های من به آب های دیگه
راه زیادی تو پنبه های بچمی
شکم این ناخلف ها رو پاره کن
نبینم گوش هاتو رو به نوه های خلفم بستی
که صدای اون قطره هارو نشنوی
به نوک حنا سر پر
رام رقص منین
بوم آبی بالامون جام زهر منه
میرم بالا پرت سلامت
این آبی پیچ و تاب مغز منه
من من من تنها اسیر تور صیاد
تو خط افق من محو نشو ناله نکن
پرواز تو دین و آیین حق منه
من نه بخشی از زمینم نه چیزی دست منه
جهان آماده سرود زمینی ها تو خواب
این جزای وجود ما ها و تشنگی لباست
الان مهم نیست که اصلا تو کویری یا تو آب
پناهت زیر آوار مولتی ورس یه لاقبا
با تو ام دوپا منم صدای بنیاد غلط و
سر به آسمون ها میکشی و زیر پات منم
مثال منو به وسعت کوچیکی هاتون زدن
شما همه غرورید همه آلوده به خون و پر
بکن گلوله درنده کم کور
جزیره چمدون و من مسافر روز
راه آبی و قایق بشارت من سر نور
بکن گلوله درنده کم کور
بزن پر استخوان نحیفو بترکون
آره بزن تا زمین گرمه خالی شه دلتون
به نوک حنا سر پر
رام رقص منین
این روم آبی بالامو جام زرده منه
میرم بالا پرت سلامت این آبی پیچ و تاب مغز منه