Ankabout
2022 · albüm
Naghsh - Ghabr şarkı sözleri
Sanatçı: Naghsh
albüm: Arrabehaa
هی کجایید قابله های منطق
این قبرِ منه متولدم کنید به لمسش
دستای پشت پرده مرازی متاثر
کائنات سردرگم سرای متفکر
جنگ های تن به تن
جای شهره من نقش بسته زیره چرخِ ارابه های وهمت
از آهنی که دل داد به نخ تا دوخته شه این زخم
و فتوای باد به تنهای برگت
بدون که ریختن فهمه رنگ های زرده
و این بچه هنوزم غلت میزنه پای توپ
توو گستره ی پوچ
چقدر سفیده توو منظره ی روشنِ بوم
با این وجود هنوزم میشه خوند از ترسای محضش
از چین و چروکِ دامنه صافش تا صورتِ ماهش توو آیینه
یه عابره پیاده توو نگاهشه با یه شاخی که دائم
میسوزه توو وزش بی مسیر بادش به مرز های بسته
اون چشماشو میبنده تا بخوابه
اما بیدار میشه توو یه دنیای ساکت
یه جایی که همه چی اشتباهِ
تنش میلرزه از سکوتِ شاخه ها برگ
میریزن میشن ساقه ها خم
خیابوناش پا به ماهن
زاییدن خفه خون
چقدر سفیده توو منظره ی بی رنگِ بوم
منظره ی رو به روم همین کاغد لکه
که دل بست به من که
دل بستم به موی دل نازک دامن تنگش
این کلِ ماجرا نیست
زیره تازیانه های قلم سیاه شد سفیدش
این کبودی ها رو هدیه دادن به تنش
این کلِ ماجرا نیست نه
فهم یه طرد شده از لباسای خالی شده از آدمای شهر
مفسدای با سوادِ پست
کاهلای متهاجم غنی از فقرِ متن
مثالِ یه نگاهتونه مرگ
این کلِ ماجرا نیست نه
خطبه ها بقای خونبهای ثنای صور
چشمای بسته از نمای دور
این منم موجودیت این موجود
تنیده شده از تارای پاره شده ی عاملِ سقوط
من به کبیره ی این گناهم معترفم
منو فریاد کن من دردِ مشترکم
این قبرِ منه متولدم کنید به لمسش
دستای پشت پرده مرازی متاثر
کائنات سردرگم سرای متفکر
جنگ های تن به تن
جای شهره من نقش بسته زیره چرخِ ارابه های وهمت
از آهنی که دل داد به نخ تا دوخته شه این زخم
و فتوای باد به تنهای برگت
بدون که ریختن فهمه رنگ های زرده
و این بچه هنوزم غلت میزنه پای توپ
توو گستره ی پوچ
چقدر سفیده توو منظره ی روشنِ بوم
با این وجود هنوزم میشه خوند از ترسای محضش
از چین و چروکِ دامنه صافش تا صورتِ ماهش توو آیینه
یه عابره پیاده توو نگاهشه با یه شاخی که دائم
میسوزه توو وزش بی مسیر بادش به مرز های بسته
اون چشماشو میبنده تا بخوابه
اما بیدار میشه توو یه دنیای ساکت
یه جایی که همه چی اشتباهِ
تنش میلرزه از سکوتِ شاخه ها برگ
میریزن میشن ساقه ها خم
خیابوناش پا به ماهن
زاییدن خفه خون
چقدر سفیده توو منظره ی بی رنگِ بوم
منظره ی رو به روم همین کاغد لکه
که دل بست به من که
دل بستم به موی دل نازک دامن تنگش
این کلِ ماجرا نیست
زیره تازیانه های قلم سیاه شد سفیدش
این کبودی ها رو هدیه دادن به تنش
این کلِ ماجرا نیست نه
فهم یه طرد شده از لباسای خالی شده از آدمای شهر
مفسدای با سوادِ پست
کاهلای متهاجم غنی از فقرِ متن
مثالِ یه نگاهتونه مرگ
این کلِ ماجرا نیست نه
خطبه ها بقای خونبهای ثنای صور
چشمای بسته از نمای دور
این منم موجودیت این موجود
تنیده شده از تارای پاره شده ی عاملِ سقوط
من به کبیره ی این گناهم معترفم
منو فریاد کن من دردِ مشترکم
