موقع نوشتن می خورم من کاغذم و
چشمام باز می شه رنگا بیشتر
اونا که نفهمیدن از ما نیستن
باور نمی کنی باورم و
می گی اهل این حرفا نیستم، راحتم و
شروع می کنم به نوشتن وقتی که تو هر جمع دوستانه دشمن هست
خیلی گوشه گیر شدم ، نمی خوام وارد صحبت شم
کلی حرف پشتم هست
چه فایده وقتی که سودجوها دنبال فرصتن
داره می ده مُخم رد
مردم نمی دونن از کجا بخورن
رفیقم پرسید:حالت خوب نی ؟
داش معلومه حالم خوب نی
هرجا رفتم تو این کره ی خاکی
ته ش فهمیدم یه آدم توش نی
می مُردین اگه جا من بودی
بغضم توی گلوم گیر کرد
زد پشتم ، روش آب هم خوردیم
نیاز نداشت واقعا توضیح
توجیه نکردم که باشن توجیه
توبیخ شدم تو مجبورم نکن که توهین کنم
دوست دارم من توضیح بدم این حس و حال مو که توقیف بشن
نمی دونم از کجا این دنیا دستور می گیره ؟
نمی دونه پس خدا این بنده ش هنوز ...!
چرا دارن می رن آدما تو هم ؟
دارم فکر می کنم بد نیست توی ماورا بودن
چرا ؟
دارم می بینم من همه جا رو چشم
یعنی واقعا تاثیر گذاشتن این کاغذا رو من ؟
می رسه به دادمون فراموشی
حالمون غریبه مثِ حال هم آغوشی
بی خودی نگیر واسه کسی فاز رفاقت
ما تو سخت ترین روزای این زندگی هم تنها بودیم
می فهمم رو کاغذ که باطن تون چیه
کیا رفیقمونن و قاتلمون کیه
ما رو دستِ کم گرفتی هرچند ظاهرمون اینه
تقصیر خودتونه ، قالبتون ریده
شعرامو پاک می کنم خاک بلند می شه
یه چی توی گوشم می گه پاک کن از ریشه
قلما شاخ شدن دیگه
کاغذ و باز کنن کیرش
واسه ی لال شدن دیره
باید باز کنن پیله
می دره شاه کشم سینه
مهم نی بازخوردم چیه
می بینیم رو کاغذ ما پس زمینو چیریکی
می بینیم صداهارو تصویرا هم شنیدیم
می دونم نمی فهمین فقط می گین: چی می گی ؟
چرا دارن می رن آدما تو هم ؟
دارم فکر می کنم بد نیست توی ماورا بودن
چرا ؟
دارم می بینم من همه جا رو چشم
یعنی واقعا تاثیر گذاشتن این کاغذا رو من ؟