کسی منو ندید همه می دونن
چشما به سفیدی صُلحه که همه دیوونه ن
جون می دن ستاره ها به شب بی روحم
یادم نمی مونه تو اوج اصلاً پَر کی بودم
اگه پول دارین با جیب تنگم حالمو بخرین
نداره گفتن حرفا رازمو بفهمین
با تیر سایه مو بزنین
پوز عالَمو به زمین
خاک مونو مالیدی تا چال مو بکنین
راه نداره تو بدونی کشیدم ما چیا
فرقی نداره واسه مون بشینیم با کیا
پُشتِ پرده شده خالی از حضور فانی م
حتی دروغ هم بگی تو بازی، نمی شی مافیا
می بندم چشمامو تو شهر تاریکی
نکُشتن کولبرا یه رویامو تو مرز باریکی
می کنم آرزومو خوراک روح
می رسیم به مرادمون
یه روزی گُم می شیم که نمی گیرن سراغ مون
کسی منو ندید ، کسی منو ندید
کسی منو ندید ، کسی منو ندید
تک به تکِ کلاماتی که شب به شب روی خطِ راه
می رفتن بوی من می دن
بچه محلی که پشتمه راه میاد پاهاش بغلِ پام
باهاشون تا توی قبر می رم
دادا چیه ؟ هنوز درست می شه ؟
این زندگی باید بده به ما هر روز دیه
کسی منو دیده ؟
رفیقه کتونی شه
دوتا پا و فاک می ده هنوز به پلیس تو ایست هی
نشستیم پاش با دلِ خون
خایه می خواد مثِ دوییدن تو زمستون
پا به پامی ؟ خوش اومدی توش بکوبون
کفشاتو تا برسه یه خبر خوب
از همین امروز از همین یه دونه
شروع می شه و می شه هی حالِ بدت خوب
تو با من بمون دوباره تو کوچه
هدفون و قدمام و سایه های شوم
کَله رو بکوب
کسی منو ندید ، کسی منو ندید
کسی منو ندید ، کسی منو ندید
گذشت داش یه بیست و چند سالی
فهمیدیم زود که همه سر کاریم
دهنم صاف شد باز شد مثِ دمپایی
نمی رفت تو کتم واستی جلوم با کَتِ باز
دهنت بسته س ، من می زنم داد
یه فکر خسته دارم با تن تشنه خواب
انقدر کار می کنم تا چشما بشه باز
دنیا نمی رقصه ولی هی می زنم ساز
پشتم به خودم گرمه وقتی چیزی که پام موند بود دو تا کتونی بندی
نبودم از اونایی که بودن اهل هرچی
یه قانون داریم: بی قانونی حرف ـه مشتی!
یه خدا بالا سر همیشه بود نه
منتظرم فقط ببرم زودتر
برسم به ته ش ، برسم به ته ش آه
همه مشکلا رو بگیرم به پشمام
کسی منو ندید ، کسی منو ندید
کسی منو ندید ، کسی منو ندید