به همه چی دل بسته م
دیدم دل کندن بهتره
می زدم پرسه روی کاغذ
خلق می کردم تصویر
نمی تونستم بگیرم تصمیم
روی سرِ خط گذاشتم هفت تیر
شاید
وجدانم کوتاه بیاد ، بگذره
نداره دنیا جا برای من
مثِ هواپیمائم لاعلاجم
نا ندارم دیگه بریده م
تیز شدم واسه جوییدن
حرفم سند، امضائم روشه
اعصابم خطخطی
کلماتم منو لو می دن
له شدم بین بد و بدترین
همه می شن یه روز رفتنی
یللی تللی
راه برو مسیرو سخت نگیر
سیاست می کنه شکنجه
ما به حرف نیومدیم
آزادیو لب زدیم
خودسوزی کردیم پای هم
سوختیم
هنوز پی فنکدی؟
می شد قلم هردو پام
نفسو باختم باز هم گفتم: نمیوفتم از تنگ و تا؛
هیچی نمی کنه سنگو صاف
می کردم با شوق و ذوق زیاد بختو باز
قافل از اینکه پوچ بود
جلو چشمام خون بود
همه توی گوشم می خوندن داش: که میاره پول، پول؛
اه
نمی مونه هیچی هم ته ش
هم دیگه رو با تیغ می زدیم و یه گوشه زخمامونو لیس می زدم
از همه طلبکار شدم
می دادم بندو آب
شده بهترین جای دنیا فقط بالکن ام
شهرم رنگو باخت
سیاه سفید شده چپ و راست
همه م لاشخورن جنگ سر تخت و تاج
پوست گمه زیر خط و خال
جامعه می زنه فقرو داد
داره می گه: دیگه وقتشه
هرچی کشیدی حقته؛
جلو پلاستو جمع کن داش
مونده رو صورتم اَخم و تَخم
وسط الم شنگه می زنم تک پَرسه
پاهام خسته
راه میاد باهام ولی تق و لق
وایساده م که شق و رق توی بل بشو
چشمم کوره
نرم می کنم هی دنده مو
شیشکی بستن، بسه
بذار من بسته نگه دارم فکم و
کنم عزمو جزم تا بفهمم این نی درخورم
یاد گرفتم رحم نکنم
وقتشه که بکنم درسو پس
گوش بده
در نرو
نگرفتم من حقمو