Aleinn og yfirgefinn
Ókunnum slóðum á
Aleinn og yfirgefinn
Ástvinum horfinn frá
Allt er mér einskyns virði
Hér engan að elska og þrá
En! Fyrr með var ég ungur sveinn er upp'í dalnum bjó
Ég söng og lék á gítarinn og ærslaðist og hló
Og allar voru meyjarnar á einu máli um það
Að af öllum sveinum í sveitinni ég bar
Og allar sögðu meyjarnar ég elska þig að sjá
En engri þeirra ungu meyja í mig tókst að ná
Ég ærslaðist og hló
Af kossum fékk ég nóg
Nema hjá þeirri stúlkunni hér elskaði ég þó
Hún sagðist vilja sjóara sem sigldi um höfin blá
En sveitastráka eins og mig hún ekki vildi sjá
Því ráfa ég nú einmanna á ókunnugri slóð
Og aldrei mun í hjarta mínu tendrast ástarglóð
Og aldrei mun í hjarta mínu tendrast ástargóð
Og allar sögðu meyjarnar ég elska þig að sjá
En engri þeirra ungu meyja í mig tókst að ná
Ég ærslaðist og hló
Af kossum fékk ég nóg
Nema hjá þeirri stúlkunni hér elskaði ég þó
Hún sagðist vilja sjóara sem sigldi um höfin blá
En sveitastráka eins og mig hún ekki vildi sjá
Því ráfa ég nú einmanna á ókunnugri slóð
Og aldrei mun í hjarta mínu tendrast ástarglóð
Ég ærslaðist og hló
Af kossum fékk ég nóg
Nema hjá þeirri stúlkunni hér elskaði ég þó
En fyrr með var ég ungur sveinn sem upp'í dalnum bjó
Ég söng og lék á gítarinn og ærslaðist og hló
Og allar voru meyjarnar á einu máli um það
Að af öllum sveinum í sveitinni ég bar
Og allar sögðu meyjarnar ég elska þig að sjá
En engri þeirra ungu meyja í mig tókst að ná
Ég ærslaðist og hló
Af kossum fékk ég nóg
Nema hjá þeirri stúlkunni hér elskaði ég þó
Hún sagðist vilja sjóara sem sigldi um höfin blá
En sveitastráka eins og mig hún ekki vildi sjá
Því ráfa ég nú einmanna á ókunnugri slóð
Og aldrei mun í hjarta mínu tendrast ástarglóð
Og aldrei mun í hjarta mínu tendrast ástargóð