Sokağa çıktın yürüyorsun gözün dalıyor
Etraf karışık insan yerleşemiyor
Çekiliyor için ve kayboluyorsun
Rüzgar esiyor sigaran yanmıyor yakamıyorsun
Yorgunluğun yüzüne vuruyor
Üstün başınsa dökülüyor
Biraz oturdun düşünüyorsun
Hayat yoruyor itiyor dayanamıyorsun
Taklalar atıp yolundan da şaşıyorsun
Bak gör içindeki kaybolmuş geleneği
Senin özünde hep kaygı korku yok ki
Hiç olmadı ki
Bak gör içindeki kaybolmuş yeteneği
Senin özünde hep kaygı korku yok ki
Hiç olmadı ki
Sekiz çizen hayata yetişemiyorsun
Bak bak bu şehre hiç doyamıyorsun
Hepsi geçiyor ve unutuluyor
Alacası bulacası çeker içine
Kaybolur gidersin en derinlerine
Dikkat et takılırlar senin peşine
Durdurma içindekini susturma
Sustukça büyüyor vicdan aslında
Görüp yok sayan nasıl insansa
Sen de dokunmaya çalış doğrularınla
Hep koş yardım çığlıklarına
Hayat şekerden ibaret olmaz ya
Bak gör içindeki kaybolmuş geleneği
Senin özünde hep kaygı korku yok ki
Hiç olmadı ki
Bak gör içindeki kaybolmuş yeteneği
Senin özünde hep kaygı korku yok ki
Hiç olmadı ki