Ξημερώνει η μέρα και μοιάζουμε μόνοι, μες στο φως που μας λούζει μόνο η ματιά σου με σώζει. Και χαρίζω σε σένα όλο το χρόνο που έχω, να 'χεις έναν αιώνα να απορείς που σε θέλω. Βγαίνω στο δρόμο, περπατώ και αυτό για να 'ρθω να σε βρω, βγαίνω στο δρόμο, περπατώ για να μπορέσω να σου πω. Η ελπίδα μας είναι μέσα μας ζωο που μας τρώει και μας σπρώχνει έξω στο δρόμο. Μα η αγάπη έχει γίνει δύσκολο δώρο, μας αγκαλιάζει και φεύγει παρέα με το χρόνο. Βγαίνω στο δρόμο, περπατώ ... Αν υπήρχανε λόγια να σου πω πως λυπάμαι, τότε θα 'χαμε χώρια όλα αυτά που φοβάμαι. Βγαίνω στο δρόμο, περπατώ ...