Yüksekkaldırım'da bir akşam Maria Missakian'ı düşündüm Eğer kendimi bıraksam Yağmur olabilirdim, yağardım Kasımda bir çınar olurdum Yaprak yaprak dökülürdüm Kalbimi sıkı tutmasam Döküp saçıp boşaltsam İçimde yükselen şiiri Kaldırımlara döküp harcasam Gözleri balıkçıl gözleri Dudaklarında tutup rüzgarı Maria Missakian adında biri Gelse göğsüne kapansam Gece gölgesine sokulsam Gökyüzünde bulutlar büyüseler Yağmuru dinlesem, anlatsam Şimşekler kırılıp dökülseler Bizi sokaklarda bıraksalar Leylekler üşüyüp gitseler Dönüp arkalarına bakmadan Yine akşam oldu Attilâ İlhan Üstelik yalnızsın, sonbaharın yabancısı Belki Paris'te Maria Missakian Avuçlarında bir çarmıh acısı Gizlice bir sefalet gecesi Çocuğunu boğarmış gibi boğup Paris'i Sana kaçmayı tasarlar her akşam