Eflatun gözlerin olduğunu bilmiyordum Gece yarısını yaşamaktan yorgunum Ayazın avucunda unutmuştun ellerini Önünden geçtiğim halde beni tanımadın Ben değiştim biliyorum, hem sakal bıraktım Şiirlerim külrengi kumrular gibi uçuyorlar Bakır çalığı göklere katiyen tahammülüm yok Hele Paris'in gökleri aklımı başımdan alıyor Bana seni senden evvelki Poitiersli kızı hatırlatıyor Ayazın avucunda unutmuştun ellerini Karanlığın arkasında kıvılcım gözlü orospular Gölgelerine yaslanmış evliya gibi bekliyorlar Işıklar kırmızı yandığı zaman duracaksın