Dat is een nüe Geschicht vun unse Fründ Hein Schütt,
De schon as lütte Jung sien Schnut nich holen kunn.
Seech Hein bekannte Lüüd op de anner Straatensied -
Un weer't uk noch so wiet - Hein Schütt weer an't Schrien:
Denn güng dat:
Moin, Moin, Mensch is dat scheun,
Dat ick di endli mol seh.
Moin, Moin, Mensch segg, wo geiht?
Wie mi dat freut, lang is dat her, wo büst denn ween?
Een poor Johr later denn muss Hein no'n Volksschool hen.
Doch glieks de erste Dag har Hein Schütt all Krach.
De Lehrer wull'n em fragen na Öllern un sien Naam,
Doch keem he nicht so wiet, denn Hein Schütt sä gliek:
Moin, Moin, Mensch is dat scheun,
Dat ick di endli mol seh.
Moin, Moin, Mensch segg, wo geiht?
Wie mi dat freut, lang is dat her, wo büst denn ween?
To Konfirmandenstünn muss Hein Schütt uk mol hen
Un na een halwe Johr versöch he dat mol.
Hein güng no'n Pastorat un reet de Dör forsch op,
Leep op de Pastor to un wur sien Schnack los:
Moin, Moin, Mensch is dat scheun,
Dat ick di endli mol seh.
Moin, Moin, Mensch segg, wo geiht?
Wie mi dat freut, lang is dat her, wo büst denn ween?
Un denn bi't Militär, as Hein op'n Posten weer,
Em wur de Tied all lang, een Piep stook he an.
Doch dor keem Heiner's Spieß, Hein wur dat nich glieks wies,
Un as Begrüßung denn sä Hein Schütt to em:
Moin, Moin, Mensch is dat scheun,
Dat ick di endli mol seh.
Moin, Moin, Mensch segg, wo geiht?
Wie mi dat freut, lang is dat her, wo büst denn ween?
So full Hein mit sien Schnut immer weer op de Buuk,
Doch dröpst em irgendwo, denn rop em man to:
Moin, Moin, Mensch is dat scheun,
Dat ick di endli mol seh.
Moin, Moin, Mensch segg, wo geiht?
Wie mi dat freut, lang is dat her, wo büst denn ween?