Είναι τα βάσανα πολλά
Η κάθε μια τους μου κολλά
Και με τα λόγια τα πικρά τους με πληγώνουν
Και τα νευράκια κάθε μιας
Το ξέρει όλος ο ντουνιάς
Πάντα οι καημένες οι μοδίστρες τα πληρώνουν
Τη χοντρή να την ισιώσεις
Την λεπτή να την παχύνεις
Την κοντή να την ψηλώσεις
Την ψηλή να την κοντύνεις
Την ψηλή να την κοντύνεις
Την ψηλή να την κοντύνεις
Μα πως να την κοντύνεις;
Δεν είναι επάγγελμα αυτό, είναι μαρτυριο
Είναι μια κόλαση, σωστό βασανιστήριο
Είναι μια κόλαση, σωστό βασανιστήριο
Δεν είναι επάγγελμα αυτό, είναι μαρτυριο
Όλα του κόσμου τα στραβά
Η Πελαγίτσα τα τραβά
Και από τη σύγχηση το βλέπω πως θα λιώσω
Και όσα λεφτά και αν πληρωθώ
Αφού μ' αυτές θα τρελαθώ
Στον νευρολόγο κάποια μέρα θα τα δώσω
"Έχει πάχος;" λέει "βγάλε"
Μάξι θέλει η μακρυκάνα
"Έχει στήθος;" λέει "βάλε"
Μίνι θέλει η στραβοκάνα
Μίνι θέλει η στραβοκάνα
Μα μίνι θέλει η στραβοκάνα;
Μα με τι πόδια;
Δεν είναι επάγγελμα αυτό, είναι μαρτύριο
Είναι μια κόλαση, σωστό βασανιστήριο
Είναι μια κόλαση, σωστό βασανιστήριο
Δεν είναι επάγγελμα αυτό, είναι μαρτύριο
Μη γίνετε μοδίστρες ποτέ! Καφετζούδες, κυρίες μου!