Sige lumayo, lakbay ang buhay
At kung madarapa, wag ka maumay
Sige lumayo, lakbay ang buhay
At kung madarapa, wag ka maumay
Isipin mo palaging may pagmamahal
Na bukod tanging inaalay sa iyo ng Maykapal
Kung iintindihan lang natin ng lubos ang pagkabuhay
Edi wala na sanang nasasayang pa na buhay
Walang hayop o kaybigang magdurusa't pighati ay
Mapapawi rin agad lunasan natin ng ngiti
Pag mamahalan tangi nating kailangan
Hindi nating kailangan na magaway maglamangan
Ang maglaban ay walang patutunguhan kundi ang pagkasawi
Ng mabubuti na binhing sa puso ay nakatanim
Marami ang nagtatanong kung bakit daw ako ganto
Kapayapaan at pagmamahalan ang handog
Sagot ko lamang gusto ko lang malaman niyo
Kung gaano kalawak ang bitbit niyong kamalayan
At marahil ito lang din ang meron dito sa pinakaloob
Ng pagkatao kong minsang nilamon ng mga kutob
Ngunit nalaman ko na ang kalayaa'y
Nakasalalay lang pala sa aking kaalaman
Sige lumayo, lakbay ang buhay
At kung madarapa, wag ka maumay
Sige lumayo, lakbay ang buhay
At kung madarapa, wag ka maumay
Mundo ay magbabago paglipas ng panahon
Ang alaala ng kahapon sa isip nakabaon
Mananatili sa memorya ang ating nakaraan
Ngunit hinding hindi na maari pa na mabalikan
Madagdagan pa sana ng panibagong yugto
Ang pahina ng buhay natin na tila isang libro
Merong wakas may umpisa lahat ay may hangganan
Sana ay mamuhay kang malaya bago ka lumisan
Sa mundo sikapin mong lagi ang magkasundo
Ang 'yong damdamin at isipan ilayo mo sa gulo
Panatilihin mong nakaduyan ang kamalayan mo
Sa nagiisang tahanan ng iyong kamusmusan
Wag mong hayaan na galit sa isip ang mamuthawi
Mapayapang pagkatao dapat ay bitbit mo lagi
Bukod tangi ka na nabubuhay sa sanlibutan
Walang katulad ang dala dala mo na pagmamahal
Sige lumayo, lakbay ang buhay
At kung madarapa, wag ka maumay
Sige lumayo, lakbay ang buhay
At kung madarapa, wag ka maumay