Kung kaya ko lang na mabuhay ng mag-isa
Eh hindi ko na kaylangan pa na mag alala
Sa sinasabi ng iba sa aking ginagawa
Di nila alam ang aking nadarama
Kung kaya ko lang na mabuhay ng mag-isa
Eh hindi ko na kaylangan pa na mag alala
Sa sinasabi ng iba sa aking ginagawa
Di nila alam ang aking nadarama
Ano man ang matamasa
Mata lagi sa pag asa
Kung nasa bingit na 'ko
Sana meron pa ngang tyansa
Aakayin ang sarili pabalik sa lupa
Pupunan ko ng liwanag dilim mong nakuha
Abutin natin ang panaginip
Kilusan mga aral na nasilip
Tanaw sa kabiguan at ipihit
Mga pangyayare walang puso pinipilit
At pangangamba
Nagtulak sa utak ika'y kumalma
Ayusin ang pariwarang kahapon
Nawawalang mga paa
San nakatapak at san nag punta
Kung san san hinanap may pagkadapa
Lumiko, lumala
Lumusot, nawala
Lumalaban, aagapan
Ang lahat ng ito bago pa mawala
Kung kaya ko lang na mabuhay ng mag-isa
Eh hindi ko na kaylangan pa na mag alala
Sa sinasabi ng iba sa aking ginagawa
Di nila alam ang aking nadarama
Nag lalaro at tuliro
Nalilito pa din sa pilit binuo
Pilit mang ipilit ang pag pihit ng mundo
Ako din maiipit kung sakaling magulo; ko mga to
Panatag, nilalakad oras natakbo
Pangangamba sa rosas ang natatamo
Nag hahabol, nag gagahol
Nag iingat, ayaw pa na mapa aga mapa ataol
Di ko naman dapat na masayang halaga
Ng mga hawak sa pag hihinayang
Kung agad ko lang nalaman
Sarili lamang dapat kong iniingatan at inaasahan
Para sa mga kailangan
Inuna nang unahin ang sarile
Kusang susunod na ang paligid
'Di lang to makukuha sa pagtitig
Kaya ginagawa ko kusa mga hilig
Kung kaya ko lang na mabuhay ng mag-isa
Eh hindi ko na kaylangan pa na mag alala
Sa sinasabi ng iba sa aking ginagawa
Di nila alam ang aking nadarama
Kung kaya ko lang na mabuhay ng mag-isa
Eh hindi ko na kaylangan pa na mag alala
Sa sinasabi ng iba sa aking ginagawa
Di nila alam ang aking nadarama