بصري يا عين بصري
في مليون نفس
بعتمة عيوني
عم تشكي من سواد النور
في حلم مطمور
و مصطبة و زوار
عم يرصدوا ماضي الأيام الجاية.
بصري يا عين بصري
Tu, me rejonharàs benlèu aqueste ser
Trobarèi lo sòm e tas pèrlas jol coissin
Tu, encara fa jorn, ieu t'espèri aicí
Que los sòmis arriben, qu'aparesca ton sen
Ieu, vendrèi agachar dins tos uèlhs, un miralh
Un rebat, mon retrach, ton èime corporal
Tombarèi de contunh dins ta granda espirala
Te vendrèi agachar dins un darrièr badalh
Ton irís me farà dintrar dins ton astrada
Ton estelum entièr vendrà la davalada
Vaquí lo temps dei sòmis a passat
Espèri ren
Que la patz sota d'aubres enaurats
Aquí veirem lei retrachs daurats
S'espelirem
Dins lei braç d'uneis amics oblidats
Ansin sarem un jorn acampats
Respirarem
Liberats de l'aura dei temps passats
Siam sus una dralha polida
Tu mon amiga precisa lega
Vivem la vida au bòrd de l'iga
Où! passa li la man mon còr a d'encisas
Cachaire d'amar encara descisa
Me'n vau en vòu
Ton arma m'atira
Visqueriam pas en van
Lo monde nos mira
L'abonde me calma
Estranja lei
Ne'n perdi mon ira
Ai que de remembres de doça via
Aquela vida un jorn s'arresta
Estranja lei
Ange dei temps de vaga somiada
Ai ges de tencha
L'onda escafa mei piadas
Fem de fuec sens fin
D'enfants se'n van
Vivon sens vam es brut
Son pichons, de sants bessai pas
Son decents se'n van sens bruch
Mon dessenh ditz ren
Sens ges d'encens brutla
Te vòli tu
Monde ensems exista pas enfin eisiti pus
Ai de sau dins mei saumes
De sang de faune deçauput
De centenau de centaures mòrts
Que m'aurián defendut
Siáu paraula d'aur
Parli pareis qu'es d'art
Testard descendent dau parlar mut
Estent qu'es tard parlam d'art madur
Pas d'armadura parli l'arma pura
Ma lenga dura
Tant viva t'a convençut
Es consensus
Lenga fusta creses qu'es lo parlar gus
Fas just lo faus es fosc en fach es fòu
Esfraiam mai que çò que pensi
Qu'aviam cresegut
Fem de fuecs sens fè enfin es van
Fau far lo verbe lutz
Fau de fuelhas foscas de rimas just
Per pas perdre l'us
Es l'espèr que m'a permes dins l'ermàs
D'èsser fòrt pas tus
E sempre es detràs la mòrt
Que dins mon còr i a tu
Quand partirai
Vos va dieu ara
Me vieu coma un aucèu
Leugier
Que montarà
Tant e encara totjorn
Mai lèu
Totjorn mai aut sens sociar
D'onte son viatge
S'acabarà