Տեղ տուր ինձ, վաղը ես երկար ճամփա ունեմ անցնելու: Տեղ տուր ինձ, լոկ Աստված գիտե, թե երբ եմ քեզ նորից տեսնելու: Հին մարդիկ, հին հրճվանք ու ցավ, Թողնելու եմ հեռվում ես: Կորցնել չգիտեի, գրկել գիտեի, գիտեի գտնել, Կարոտել չգիտեի, բայց դա երբեք ուշ չէ սովորել: Ախ իմ տուն, իմ կարիք ու սեր, Մի՞թե էլ չեմ գալու հետ: Հին մարդիկ, հին հրճվանք ու ցավ, Թողնելու եմ հեռվում: