Ik ben misschien te laat geboren, Of in een land met ander licht. Ik voel me altijd wat verloren, Al toont de spiegel mijn gezicht. Ik ken de kroegen en kathedralen, Van Amsterdam tot aan Maastricht. Toch zal ik elke dag verdwalen, Dat houdt de zaak in evenwicht. Laat me, laat me, laat me mijn eigen gang maar gaan. Laat me, laat me, ik heb het altijd zo gedaan Ik zal m'n vrienden niet vergeten, Want wie mij lief is blijf me lief. En waar ze wonen moest ik weten, Maar ik verloor hun laatste brief. Ik zal ze heus nog wel ontmoeten, Misschien vandaag, misschien over een jaar. Ik zal ze kussen en begroeten, Het komt vanzelf weer voor elkaar. Laat me, laat me, laat me mijn eigen gang maar gaan. Laat me, laat me, ik heb het altijd zo gedaan. Laat me, laat me, laat me mijn eigen gang maar gaan. Laat me, laat me, ik heb het altijd zo gedaan Ik heb het altijd zo gedaan Ik heb het altijd zo gedaan