آمدی وه که چه مشتاق و پریشان بودم تا برفتی ز برم صورت بیجان بودم نه فراموشیم از ذکر تو خاموش نشاند که در اندیشه اوصاف تو حیران بودم به تولای تو در آتش محنت چو خلیل گوییا در چمن لاله و ریحان بودم مژده وصل تو کو کز سر جان برخیزم طایر قدسم و از دام جهان برخیزم به ولای تو که گر بنده خویشم خوانی از سر خواجگی کون و مکان برخیزم یا رب از ابر هدایت برسان بارانی پیشتر زان که چو گردی ز میان برخیزم الا ای طوطی گویای اسرار مبادا خالیت شکر ز منقار سرت سبز و دلت خوش باد جاوید که خوش نقشی نمودی از خط یار چه ره بود این که زد در پرده مطرب که میرقصند با هم مست و هشیار به روی ما زن از ساغر گلابی که خواب آلودهایم ای بخت بیدار بیا کز غیر تو بیزار گشتم وگر خفته بدم بیدار گشتم بیا ای جان که تا روز قیامت مقیم خانه خمار گشتم یکی چندی برون جستم من از خویش کنون با خویشتن اغیار گشتم ز حال دیگران عبرت گرفتم کنون من عبره الابصار گشتم بیا کز غیر تو بیزار گشتم وگر خفته بدم بیدار گشتم بیا ای جان که تا روز قیامت مقیم خانه خمار گشتم