มันถึงเวลาต้องพอ สักที
จะวันฉันมันก็เมาอย่างหมา
จะทำอะไรกับใครที่ไหนก็ไม่เคยโทร.ไปหา
ไม่เคยทำให้สบายใจตั้งแต่เราได้กันมา
ชาเย็นและเย็นชาผิดนัดผิดเวลาบ่อย ๆ
ติดเพื่อนมันพัลวันจะกลับบ้านก็ดึกดื่น
จะเลิกออกตอนกลางคืน และจะไม่ขืนทำเธอนอย
ขอโทษที่ไม่คำนึงไม่เคยนึกถึงว่าใครคอย
จะกลับไปดูละครกับเธอและเลิกเป็นเพลย์บอย
รู้แล้วว่าเธอนั้นดีขนาดไหน
ที่ละเลยและเมินเฉยจะยกโทษให้ได้ไหม
ไม่ได้เรื่องจริง ๆ ที่ปล่อยทิ้งเธอซังกะตาย
อยู่ในห้องคนเดียว เหงา ๆ แล้วก็ไม่รู้จะกลับเมื่อไหร่
ดึกดื่นกลับมาก็เจอข้าวต้มและไข่ไก่
ขอบใจที่เธอยังทน นั่งซักถุงเท้ากางเกงใน
จะตอบแทนด้วยสิ่งหนึ่งในกล่องแดง ๆ
ที่ซื้อมาใหม่ ให้นิ้วนางข้างซ้ายเธอ
ที่รัก แต่งงานกันนะคนดี
มันถึงเวลาต้องพอสักที
อีกครึ่งชีวิตนี้ จะขอดูแลเธอ
ฉันรู้ว่าเธอก็ล้า เหนื่อยใจในการกระทำ
และหลายครั้งเธอมีน้ำตา
เพราะฉันมันดีแต่เกเรสร้างแต่ปัญหา
จนใคร ๆ ก็นินทาว่าเธอยังไหวอยู่ได้ไง
จับได้ว่านอกใจก็ปาดน้ำตาและให้อภัย
เริ่มใหม่ตั้งกี่ครั้ง ก็ผิดหวังไม่รู้เท่าไหร่
ไม่เคยจะแคร์และไม่เคยสนใจ
เลวบรรลัย เธอยังไม่เคยจะทิ้งกันไป
เอาจริงฉันไม่ได้เล่นหรอกหนา
นัดที่บ้านเอาไว้ แล้วฉันจะเข้าไปหา
จะไปขอตรง ๆ ให้มันชัดไปเลย
จะแต่งหรือว่าตาย ก็ให้มันวัดไปเลย
นักเลงคนนี้ ที่พ่อเธอเกลียด
ขี้เมาคนนี้ ที่แม่เธอไล่
มีแต่ลูกสาวผมขอบบวชให้
ถ้าสึกมาแล้ว จะให้แต่งกันไหมเล่า
ที่รัก แต่งงานกันนะคนดี
มันถึงเวลาต้องพอสักที
อีกครึ่งชีวิตนี้ จะขอดูแลเธอ
ยังจำทุกคำที่เธอบอก ไม่ว่าหรือแค่ไหนก็รัก
แม้ในสุดท้ายจะโดนหลอก
แม้เป็นคนที่กลับกลอก ตั้งแต่วันที่แรกเจอ
เจ็บแล้วจำเป็นคน เจ็บแล้วทนเป็นคนที่รักเธอ
ตอนแรกที่ฟังก็คิดว่าเธอคงละเมอ
พร่ำเพ้อน้ำเน่า และคิดว่าเธอคงใจง่าย
ดูเผิน ๆ ใจเธอเบาเหมือนปุยฝ้าย
แต่ลึก ๆ เธอหนักแน่น เข้มแข็ง แม้แต่ชีวิตก็ให้ได้
ไม่เคยคิดว่าจะได้เธอมา
และไม่เคยคิดว่าชีวิตจะต้องมีภรรยา
ไม่เคยคิดว่าต้องทำในสิ่งที่ผู้ชายกลัว
โซ่ล่ามตัวคือชีวิตหลังวิวาห์
ภาระหน้าที่คงถาโถมมาไม่หยุด
แต่ฉันพร้อมจะแบกรับเพื่อคนที่ดีบริสุทธิ์
ไม่ได้สรรเสริญให้เธอเป็นเทวดา
แต่ทุกสิ่งที่เธอเป็น ฉันได้เห็นมากับตา
ที่รัก แต่งงานกันนะคนดี
มันถึงเวลาต้องพอสักที
อีกครึ่งชีวิตนี้ จะขอดูแลเธอ