به یاد یک، به یاد دو
به یاد بوسه به لبای تو
به یاد سه، به یاد چهار
روزامون بازی بود به جای کار
به یاد پنج، به یاد شیش
به یاد اونی که کنارت نیس
به یاد هفت، به یاد هشت
به یاد وطنم که یادش هس
دههٔ شصت، دههٔ ما
دههٔ جنگ بود و دههٔ دار
دههٔ تاریکی، دههٔ تار
ولی باز خوش بودیم بچگیا
اولین عشق، اولین بار
اولین جدایی، اولین داغ
اولین مزهٔ طعم شراب
تو راه پله بودیم، بود مملی بام
اولین جوینت، اولین کام
رو جدول تقلید اَ تبلیغ گام
یا توی کوچه و یا روی پشت بوم
کابوس همسایه بغلیا
یادمه پیچوندم ماشین بابامو
یادمه روندمش وسط کاج
یادمه اولین دستگیریم تو پاسگاه
می زدن چونه به مبلغ باج
اولین از جلو نظام و صف
صبح ها تو مدرسه می زدیم یخ
خرسی و لاویز و مسخره بازی و
می خندیدیم ما تو کلاس درس
اولین برف، همه تو کفیم
اول فروردین همه جا تعطیل
تابستون تو کوچه دخترا، پسرا
پاییزم دوباره جدا اَ همیم
می رفتم جمعه ها کوه من با بابام
می رفتم خرید خونه با مامان
خونه هم دعوا و کتک با داداشم
ولی تو کوچه بود همیشه باهام
به یاد خونه ی مامان بزرگ
خدا رو داشتن و نبودن گرگ
به یاد دخترای گُلِ فامیل که
خوابیدن چند سال تو زندان ظلم
به یاد یک، به یاد دو
به یاد بوسه به لبای تو
به یاد سه، به یاد چهار
روزامون بازی بود به جای کار
به یاد پنج، به یاد شیش
به یاد اونی که کنارت نیس
به یاد هفت، به یاد هشت
به یاد وطنم که یادش هس
روزای جمعه، در واقع عصر
برنامه کودک رو برنامه من
فیلمای دوبله ی صد سال قبل
دیدنی ها بعد اخبار شب
کتاب و شعر، بعدازظهر ا
غرق می شدم من تو تخیلا
بامداد خمار و خیام و مولانا
ژول ورن و آگاتا، همه رو داش
قبل گل های نابی که پیچیدیم
گاهی گل های یاس و ما می چیدیم
طعم شیرین تهش رو لبامون و
بعدم گل های بازی رو می چیدیم
یادمه فینال ۹۴
روبرتو باجو، پنالت و باخت
و ۹۸، روبرتو کارلوس
شرط و من باختم
بستم رو چهار دو
علی دایی و خداداد عزیزی
خیابون بودیم بی چماق و بسیجی
خوش حال که استرالیا رو بُردیم و
بعدش همه چی بدتر شد تدریجی
وقتی بودم رو درخت شاتوت
به خوابم نمی دیدم این کابوس
باشه جواب خواستهٔ داداش و خواهرا
باتوم و باروت و تابوت
چهارشنبه سوری داره با خودش
اکلیل و سرنج رو می کنه پُرش
روزنامه نایلون و سنگامم وسطش
چسب برق رو محکم می پیچه دورش
سوختن اون خاطره های سبز
پاییز و خاطره های زرد
کم شدن فاصله های اشکام
با بهمن حادثه های بعد
خاطراتِ ما، که تلخ و شیرینه
دست من و توعه نسل بعد چی می بینه
دست من و توعه نشو خسته که دیره
درد مشترک مونه حبس تو این سینه
از خدا می خوام برای نسل دیرینه
فکر باز و اتحاد و قلب بی کینه
اون که داره باوراشو اون که بی دینه
اون که کوره نور عشقه، اون که می بینه
به یاد یک، به یاد دو
به یاد بوسه به لبای تو
به یاد سه، به یاد چهار
روزامون بازی بود به جای کار
به یاد پنج، به یاد شیش
به یاد اونی که کنارت نیس
به یاد هفت، به یاد هشت
به یاد وطنم که یادش هس