ผมทุ่มทุกอย่างที่มีให้เธอเลยหมดหน้าตัก และทำทุกทางที่คิดว่าเธอนั้นจะมารัก แต่ยิ่งทำก็ยิ่งรู้สึกเสียใจ เมื่อเธอไม่เห็นคุณค่าของสิ่งที่ทำลงไป มันทรมานแต่เธอก็ไม่เคยรับรู้ แล้วผมจะโทษใครได้มันก็สมแล้ว รักเองเจ็บเองโทษใครไม่ได้ Love with pain ก็ปวดเองทำไงก็ไม่หาย ไม่มีใครผิดทั้งนั้นถ้ามันจะผิดก็ฉัน ที่รักเธอมากไปและไม่เคยเผื่อใจ แต่คนมันรักเข้าไปแล้ว ตัดใจมันก็คงไม่ทัน I'm so end to you But I don't know what to do ยิ่งรักเธอเท่าไหร่ก็ยิ่งเสียใจ ยิ่งใกล้เธอเท่าไหร่ก็ยิ่งเหมือนไกล ให้เธอมองมาตรงที่แววตา เธอนั้นเคยเห็นฉันบ้างไหม หรือว่าเธอไม่เคยจะสนใจ ยิ่งรักเธอเท่าไหร่ยิ่งไม่เหลือใคร ยิ่งใกล้เธอเท่าไหร่เธอก็ยิ่งหายไป พยายามลืมก็ไม่ยอมลืมไม่รู้ต้องทำยังไง ยิ่งรักเท่าไรก็ยิ่งไม่เข้าใจ You like a mystery มีแต่ history I'm a memories I'm fade away But I keep coming back Cause I never get enough I'm so in to you And i don't know what to do ยิ่งรักเธอเท่าไหร่ก็ยิ่งเสียใจ ยิ่งใกล้เธอเท่าไหร่ก็ยิ่งเหมือนไกล ให้เธอมองมาตรงที่แววตา เธอนั้นเคยเห็นฉันบ้างไหม หรือว่าเธอไม่เคยจะสนใจ ยิ่งรักเธอเท่าไหร่ยิ่งไม่เหลือใคร ยิ่งใกล้เธอเท่าไหร่เธอก็ยิ่งหายไป พยายามลืมก็ไม่ยอมลืมไม่รู้ต้องทำยังไง ยิ่งรักเท่าไรก็ยิ่งไม่เข้าใจ ยิ่งรักเธอเท่าไหร่ก็ยิ่งเสียใจ ยิ่งใกล้เธอเท่าไหร่ก็ยิ่งเหมือนไกล ให้เธอมองมาตรงที่แววตา เธอนั้นเคยเห็นฉันบ้างไหม หรือว่าเธอไม่เคยจะสนใจ ยิ่งรักเธอเท่าไหร่ยิ่งไม่เหลือใคร ยิ่งใกล้เธอเท่าไหร่เธอก็ยิ่งหายไป พยายามลืมก็ไม่ยอมลืมไม่รู้ต้องทำยังไง ยิ่งรักเท่าไรก็ยิ่งไม่เข้าใจ