Wann bes do zoletz ens durch Kölle spaziert
Un häs vun dinger Stadt jet jesinn
Met offene Auge de Ring eraff
Bes noh Worringe hin
Wat es dat för'e seltsam Jeföhl en mir
Wenn ich övver de Düxer-Bröck jonn
En Schuer läuf mir de Rögge e'raff
Wenn ich om Roncalli-Platz stonn
Weiß do velleich wat ich meine
Weiß do wat en mir vür sich jeiht
Wä einmol Kölle sing Heimat nennt
Dä weiß wat em su joot jefällt
Wä die Hüßjer un Jasse die Veedel kennt
Dä weiß wovun hä verzällt
Wä einmol Kölle sing Heimat nennt
Däm veel en Trennung su schwer
De Ostermanns Well dä hät rääch jehatt
Mer kömen ze fooss, ze foos widder her
Doch dat allein määt Kölle nit us
Do es noch die Mentalität
Dä Fruhsenn Humor un e'Kölsch met Schoss
Dat es uns Spezialität
Et Trude de Willi un Bläcke Fööss
Sin Zeuje esch Kölscher Art
Die Loß am Klüngel un am Fasteleer
Met strunze wet och nit jespart
Weiß do velleich wat ich meine
Weiß do wat en mir vür sich jeiht
Wä einmol Kölle sing Heimat nennt
Dä weiß wat em su joot jefällt
Wä die Hüßjer un Jasse die Veedel kennt
Dä weiß wovun hä verzällt
Wä einmol Kölle sing Heimat nennt
Däm veel en Trennung su schwer
De Ostermanns Well dä hät rääch jehatt
Mer kömen ze fooss, ze foos widder her
Et jitt he un do och manch düstere Eck
Wo sich Nut un Armut versteck
Och dat jitt'et he en uns'er Stadt
Doch keiner well jemols he wegg
Weiß de velleich wat ich meine
Weiß do wat en mir vür sich jeiht
Wä einmol Kölle sing Heimat nennt
Dä weiß wat em su joot jefällt
Wä die Hüßjer un Jasse die Veedel kennt
Dä weiß wovun hä verzällt
Wä einmol Kölle sing Heimat nennt
Däm veel en Trennung su schwer
De Ostermanns Well dä hät rääch jehatt
Mer kömen ze fooss, ze foos widder her