Kendi kendime neler neler ettim
Boşu boşuna bir telaş
Kaç kere ölmek istedim
Sevişirken yavaş yavaş
Yokluğun desen bir başka
Beni zaten uyku tutmaz
Gece uykuları bitti bize
Gündüz rüyası bu afife
Bu köy sabahlarında çiçek tutan ellerin
Ah bir kokun var ki
Dünyaya bedeldir derim
Sen beni üzersen
Azalır yazmalarım
Gezmeyelim ortalarda
Sen medyatiksin
Ben starım
Sen medyatiksin
Ben starım
Şöhret bir et gibi atıldı önüme
İt gibi esir oldum
Hem belime, hem dilime
Şimdi odalarda kapalı
Cennet vatanı seyrederken
Hücreler bırakamıyor kendini
Şöyle tam bir oh çekecekken
Daha yarın var derken
Dün oldu yarınlar
Mehtabı seyrederken
Geçti gemiler, geçti yıllar
Salak salak bakarken etrafa
Bana ozan dediler
Seni sevdiğimi söyledim onlara
Nasıl da üzüldüler
Bırakalım artık
Ben mi, yoksa sen mi daha delisin
Sensiz olmaz artık
Bunu sen de bilirsin
Benim canım sıkılmış
Seni yaratmışlar kaburga kemiğimden
Canım aşkım sevgilim
Dik durmaya çalışıyorum
Senin yanındayken
Hayatın oyun olmuş diyerek kesip atamazsın
Dün gece okşarken seni
Beni yok sayamazsın
Geleceğimi gözlerinde saklar
Yalnızlığıma vurur da vurur
O narin boşnak bacaklar
İnsanın aklı durur
Bu yara nasıl iyileşir
Nasıl birleşir bu ayrılıklar
Ömür boyu unutulmaz
İçimizdeki o deprem
O neydi o
Önce hafiften
Sonra korkutarak
Varken yok olmak
Elbette seviyorum seni
Elbette yapamam sensiz
Üstelik bu devirde
Ne kadar samimiyiz
Önce kendime sormalı
Ben ne istiyorum
Asıl bunu bulmalı
Ben ne diyorum
Çık bilgelik mağarasından
Cesaret et
Bu tutku nefsinin cinayetidir
Güzele verdiğin bunca emek
Nasıl bu taşları yontuyorsa ustalar
Benzetiyorlarsa güzel şeylere
Seni nasıl yontmuşsa yaratan
Değiyor beni üzdüğüne
Bacalar seninle perili buralarda
Sana bir kere daha aşık oldum
Kapadokya'da
İşte yeni bir sabah
Keşke biraz ferahlasak
Seher pembesi
Manzara takvimden bir yaprak
Kim bilir neden sabahlara kadar
Bu eğlence
Denirse tabii
Seni seven biri var bu devirde
Uzakta çok uzakta
Metal topuklarınla
Kaldırırken kendininkini
Ben boğaz sabahlarına kapalı perdelerim
Cd seçsem derim
Belki de bir Ravel
Bu sessizlik bu duman
Benim yalnızlığım
Senin deli olman
Aşkımızın tohumudur bu
Budur kaderimiz
Sen varsın
Çevremizde aşka dair her şey boktan
Zaten seni buldum
Gerçek oldum
Rahata kavuştum
Yüzyıllar geçse de
Yazacak insanlar uzak yalnızlıklarını
Biz hep buralarda bir yerde
İkibin ışık yılı uzakta
Sorma
Jilet taşımıyorum yanımda
Artık sen varsın
Cilt nefes aldı
Rahatlatan çiçekler, kayısılar vardı
Stres alan mentoller ruhumu sardı
Bir balıkçı teknesi
İçinde biz
Aklına gelir miydi
Birbirimizi seveceğimiz
Yasla başını başıma
Dalgalarla
Herkes evinde yorgun yatıyor
Işıklar bir gidip, bir geliyor
Ben ıslak odunları kuruturken
Sabah olmuş
Bu mumlar ne kadar güzel yanıyor
Sen ne güzel şeyler bekliyorsun hayattan
İkimiz birbirimizi severken
Aşkımız sürüp giderken
Neden bu uzun süren intihar girişimi
İçinde neler oluyor
Dışında bu peri güzelliği
Hep de deli deliyi buluyor
Usandım söz dinlemekten
Neydi ikimizi birbirine sevdiren
Bu güzel boğaz gemilerini seyrederken
Suya bakarken
Ne görüyorsa artık
Sen ne dersin kader
İnsan neden merak eder geleceği
Neden soru soruyorsun
Yukarıda uyuyorsun
Hava çayır çimen yeşili
Ben sana oynadım varımı yoğumu
Bozdum orucumu
Bu sene neler oldu bir bilsen
Yenilik derken değiştik
Hava henüz karanlık
İkimizin de uykusu kaçık
İndik senle ikimiz aşağıya
Birer çay içtik
Bu İstanbul'un havası
Yeşillik, mavi, boğaz gemisi
Ağaçlar, çimenler, güller
Sanat eserleri, estetik
At kurşunu havaya
İşte al sana tetik
Bu İstanbul'un havası
Bu çiçekler
Boğazın tuhaf mavisi
Senin açından gene doğrudan
Benim tembelliğim
Değişmemiş gerekiyor
Önce benden başlayarak
Mesela erken kalkmak
Geçen bir gemi eşliğinden
Güne başlamak
Ne güzel olur
Yeşillik, mavi, boğaz gemisi
Yapma ne olur çok kırılıyorum
Böyle bana kızarken
Benden daha ne istiyorsun
Tamam kalkıcam erken
O gözler yaşlanır
Bakışlar aynı kalır
Birileri bilinmeyen bir yöne giderken
Diğerleri eğleniyor sabahın ilk saatlerine
Kiminde seviyeli ilişkiler
Bazıları bilinmeyen bir yöne gittiler
Zor oluyor zoru anlatmak
Seni seviyorum
Budur gerçek sanat