Bir ara sokakta öldüm, dün
Öylece yani, birdenbire
Boşluğa düşer gibi
Sarı bi' sessizliğin içinde
Granit duvarlı binanın anlamsızlığına
Şehrin boşu boşunalığına içerlerken
Bırakmışım son nefesimi kaldırıma, bitmiş
Öylesine yani, birdenbire
Yan binadaki otel odasından izliyordu oğlan
Yüz ifadesini göremesem de, anlamış mıydı acaba öylece oturmadığımı?
O sokakta bitti her şey
Öğleden sonralarını bir bardak sütle geçiştiren
Apartman sakinlerini düşlerken
Sıkıntıdan ölmüşüm, dün
Arka odada ütü yapıp buharını burnuna çeken kadını
Mutfağında her öğün için soğan doğrayıp gözyaşını kabuklara saklayan Madam Mari'yi
Kocasıyla artık sevişemediği için kapı komşusu gar sabunu satan adamı düşleyen Servi'yi
Düşündükçe ölüvermişim dün, böylece bitmiş yani, birdenbire
Sıkılıvermişim derinden zahir
Tutunca da nefesimi
Portakal kabuklarıyla çay demini döktükleri çöpe iki kedi de bulanınca
Kaldıramamış nefsim demlenmiş portakal kedilerini
Balkabağı mevsimi bile değilken
Dönüşüvermiş her şey baldan kabağa
Ve saat henüz 12'yi vuramamışken
Kalkmış otobüsler durmamaya
Mecal mi bulamamışım
Yere döktükleri bala mı basmışım hatırlamam ama
Öylece kalakalmışım
Kalkamamışım
Şehrin insanı haberdar değil mi bu öldüresiye sıkıntıdan?
Vagonlar boş, bi'kaçı kiremit taşıyor topraktan, kayıklarda serseri misinalar
Otobüsler kimseyi almadan durup durup geçiyorlar duraktan
Arabalar yürüme mesafelerini öldürüyor her gün, her öğle, her gece
Bisikletleri balkonlarında unutanlar
Her an yağmur yağsın diye dua ediyor
Üç öğün yemek yiyip, dört öğün uyuyorlar
Buna rağmen erken uyanıp, geç yatıyorlar
Aynı kuru kahveciden gün aşırı iş olsun diye
Yüzer gram kahve alıp evde iş olsun diye öğütüyorlar
Ve bi' gün bile sormuyorlar öğütülmüşünü
Kimse sormuyor iş olsun diye yapılan iş, iş midir diye?
Bunlar olurken ölmüşüm o ara sokakta
Balkondaki beyaz brandalar rüzgarla sökülürken
Sökülüvermişim şişip patlayan bi' eteğin dikişi gibi
Sıkıntı işte
Ya da ölmek yerine iki adım yol yürüyeydim de
Konuşuverse miydim şu gelin çiçeğiyle, gitmek yerine?